Άγιος Λουκάς ιατρός: ο Ιερέας χειρουργός

Γιορτή σήμερα 11 Ιουνίου

Σύμφωνα με τον βίο του, μία από τις επιτροπές ελέγχου του νοσοκομείου όπου εργαζόταν τότε έδωσε εντολή να ξεκρεμάσουν την εικόνα της Παναγίας, με αποτέλεσμα ο άγιος Λουκάς να αρνηθεί να μπει στο χειρουργείο. Τότε, η σύζυγος ενός από τα στελέχη του κόμματος, η οποία εισήχθη εκτάκτως στο νοσοκομείο, ζήτησε να χειρουργηθεί μόνον από εκείνον. Ο σύζυγός της τού υποσχέθηκε ότι, αν όλα πήγαιναν καλά, τότε η εικόνα θα παρέμενε στη θέση της. Έτσι και έγινε.

Ο σύγχρονος άγιος έζησε μαρτυρικά στη διάρκεια των διωγμών κατά των ορθοδόξων, αρνούμενος να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», μέσω της οποίας το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Παρά τις πιέσεις που του ασκούνταν να εγκαταλείψει την πίστη του, εκείνος δεν το έπραξε.

Μάλιστα, όταν κατηγορήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Τασκένδης και Τουρκεστάν Ιννοκέντιος, ο γιατρός υπερασπίστηκε με σθένος την κανονική τάξη. Τότε, ο Ιννοκέντιος τού πρότεινε να γίνει ιερέας. Ο Βαλεντίν χειροτονήθηκε σε διάκονο στις 26 Ιανουαρίου του 1921 και επτά ημέρες αργότερα έγινε πρεσβύτερος.

Δύο χρόνια μετά εκλέχθηκε στη θέση του Ιννοκέντιου και, επειδή δεν υπήρχε ναός, η κουρά του έγινε στο σπίτι του. Εκεί έδωσε τις μοναχικές υποσχέσεις και από Βαλεντίν πήρε το όνομα Λουκάς. Επίσκοπος χειροτονήθηκε στο Πετζικέντ. Όμως, η χειροτονία του έφερε νέα αναστάτωση στην Τασκένδη. Οι κομματικοί άρχισαν να τον συκοφαντούν και να τον υπονομεύουν μέσω του Τύπου.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και τον οδήγησαν στις φυλακές. Ο όσιος Λουκάς, ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στον κόσμο, απομακρύνθηκε από τη θέση του επισκόπου Τασκένδης και εξορίστηκε. Οι πιστοί ξεσηκώθηκαν. Συγκεντρώθηκαν στις γραμμές του τρένου, ώστε να αποτρέψουν την αναχώρησή του για την εξορία.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις χειρότερες φυλακές της Μόσχας και εκεί, μέσα σε ένα μικρό κελί, διαπιστώθηκε ότι έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια. Μετά από δύο μήνες τον μετέφεραν με άλλους κρατουμένους με τα πόδια στις φυλακές Ταγκάνσκα. Κάποια μέρα του χάρισαν από τον Ερυθρό Σταυρό ένα γούνινο παλτό. Δεν το κράτησε για πολύ. Το χάρισε σε έναν νεαρό κρατούμενο.

Παρόλο που ήταν άρρωστος, τον έστειλαν εξορία στη Σιβηρία. Το ταξίδι με το τρένο κράτησε έναν μήνα. Για τροφή τούς έδιναν μισή ρέγκα, ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι νερό την ημέρα. Τα κουπέ των τρένων δεν διέφεραν από τα κελιά των φυλακών.

Πρώτη εγχείρηση μεταμόσχευσης

Η επιθυμία του οσίου Λουκά στο να προσφέρει, αλλά και η πίστη του στον Θεό ήταν ισχυρότερες από τα βάσανα και τις εξορίες. Για αυτό και ο γιατρός δεν σταμάτησε να χειρουργεί. Μάλιστα, στο Γενισέι (1924), όπου και εξορίστηκε αργότερα, επιχείρησε την πρώτη στον κόσμο μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο.

Οι εξορίες συνεχίστηκαν. Στο Τουρουχάνσκ, όπου έγινε ιδιαίτερα αγαπητός από τους κατοίκους, ύστερα στο χωριό Πλάχινο. Τότε οι κάτοικοι του Τουρουχάνσκ ξεσηκώθηκαν και απαίτησαν την επιστροφή του. Έτσι και έγινε. Μετά το τέλος της εξορίας του, επέστρεψε στη βάση του, την Τασκένδη.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και νέα προβλήματα παρουσιάστηκαν. Ο όσιος κατηγορήθηκε ως συνένοχος σε φόνο ενός καθηγητή και τον συνέλαβαν. Και ξανά φυλακίσεις και εξορίες στη Βόρεια Ρωσία. Τον μετέφεραν στον σιδηροδρομικό σταθμό. Σύμφωνα με μαρτυρίες: «Τον βλέπαμε από μακριά. Τον έσερναν από τα γένια. Τον έφτυναν στο πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα θυμήθηκα πως με τον ίδιο τρόπο χλευάστηκε και ο Ιησούς Χριστός».

Ο όσιος Λουκάς γράφει: «Το βαγόνι είχε τόσες ψείρες, που έπρεπε πρωί-βράδυ να βγάζω τα ρούχα μου και καθημερινά έβρισκα μέσα τους εκατοντάδες. Μεταξύ αυτών ήταν κάτι τεράστιες μαύρες ψείρες που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου».

Τα πρώτα προβλήματα όρασης

Μεγάλο πλήγμα για τον όσιο υπήρξαν τα προβλήματα οράσεως που του παρουσιάστηκαν. Σιγά-σιγά, άρχισε να χάνει το φως του από το αριστερό του μάτι, λόγω αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Παρ’ όλα αυτά, η επιθυμία του για προσφορά στην Ιατρική και η πίστη του δεν μειώθηκαν. Μάλιστα, τότε εκδόθηκαν και τα «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων Λοιμώξεων», χωρίς να αναγράφεται, αν και το επιθυμούσε, το αξίωμά του. Ο όσιος Λουκάς δημιούργησε το πρώτο Τμήμα Πυογόνων Λοιμώξεων σε όλη την ΕΣΣΔ.

Εθελοντής γιατρός στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ο όσιος Λουκάς προσφέρθηκε εθελοντικά να φροντίζει τους τραυματίες. Διορίστηκε αρχίατρος του Στρατιωτικού Νοσοκομείου και σύμβουλος όλων των νοσοκομείων της περιοχής του Κρασνογιάρσκ.

Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Στάλιν, την κορυφαία κρατική διάκριση. Η τελετή έγινε στη Μόσχα. Ήταν παρόντες όλοι. Ο μόνος που έλειπε ήταν ο άγιος Λουκάς. Το βραβείο συνοδευόταν από 200.000 ρούβλια, τα οποία και με δική του προτροπή μοιράστηκαν στα ορφανά του πολέμου.

Η πολεμική που δέχθηκε συνεχίστηκε και το 1947, όταν του απαγορεύθηκε να μιλά στους φοιτητές. Στο πλαίσιο αυτό, τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο και σταμάτησαν να τον καλούν σε επιστημονικά συμβούλια, επειδή «γνώριζαν ότι δεν είχε καθαρό παρελθόν: φυλακές, εξορίες, κηρύγματα», ενώ ο ίδιος αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και τον σταυρό του στην εργασία του και σε αυτές τις εκδηλώσεις.

Καθώς, όμως, ο όσιος Λουκάς ενδιαφερόταν για τον ανθρώπινο πόνο, έβγαλε ανακοίνωση ότι δεχόταν καθημερινά, εκτός Κυριακών και εορτών, κάθε άνθρωπο που ήθελε τη βοήθειά του. Το αποτέλεσμα ήταν να καταφθάνουν στο διαμέρισμά του καθημερινά δεκάδες άνθρωποι από όλη την Κριμαία.

πηγη ekklisiaonline.gr