Η είδηση πως ο Νίκος Φλωρινιώτης πέθανε νικημένος από τον καρκίνο του δέρματος έχει προκαλέσει τεράστια θλίψη στην ελληνική showbiz.
Η κηδεία τελέστηκε στις 21/12 (δείτε που) και ο Ανδρέας Γιασμένης μιλώντας στην εκπομπή Super Κατερίνα στον ALPHA, έδωσε λεπτομέρειες σχετικά με το στολισμό και όλα όσα έγιναν στην τελετή για να τον αποχαιρετήσουν όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα.
«Είναι όλα έτοιμα, όπως θα επιθυμούσε ο ίδιος να είναι. Η τελετή θα είναι σαν ένας γάμος, όλα λευκά. Μια ασημένια νεκροφόρα, στολισμένη και ένα λευκό φέρετρο. Όλοι οι άνθρωποι που θα παρευρεθούν στον χώρο θα είναι ντυμένοι στα λευκά. Πιστεύω ότι επειδή ήταν 39 μόλις ετών δεν θα ήταν ωραίο να μοιραστούν μπομπονιέρες, πιο πολύ για την οικογένεια. Θα υπάρχουν κουφέτα στο κυλικείο. Τα λουλούδια θα είναι όλα λευκά. Τεράστιες κατασκευές, κόκκινος διάδρομος, όπως του άξιζε», αποκάλυψε αρχικά για την κηδεία του Νίκου Φλωρινιώτη.
«Θα υπάρχει μια καρδιά, ένα δάκρυ κι ένας σταυρός. Απλά δεν θα υπάρχουν στρας, γιατί ο Νίκος δεν ήταν άνθρωπος του στρας, δεν του άρεσε, ούτε τραγούδια. Το φέρετρο θα είναι λευκό με τζάμι. Ο Νίκος είχε πάρει ένα μαύρο κοστούμι για τη γιορτή του και το πάρτι που σχεδίαζε να κάνει. Αυτό θα φορέσει, από τον οίκο του κυρίου Νίκου Αποστολόπουλου», συμπλήρωσε.
Την Πέμπτη 21/12 η Άννα Φλωρινιώτη παρευρέθηκε στο Πρωινό δύο ημέρες μετά τον θάνατο του αδερφού της, με την ίδια να μιλάει με μεγάλη συγκίνηση για την απώλειά του και για το πένθος, στο οποίο έχει βυθιστεί η οικογένειά της.
Με τα μάτια της κόκκινα και την φωνή της να τρέμει μίλησε η Άννα Φλωρινιώτη εξηγώντας αναλυτικά όλη την ταλαιπωρία, που υπέστη ο αδερφός της με τη μάχη που έδωσε τα τελευταία χρόνια με τον καρκίνο. Ο ίδιος μάλιστα δεν είχε ιδέα για τη σοβαρότητα της κατάστασής του για να μην επηρεάζεται ψυχολογικά.
«Δεν έχω κοιμηθεί τρεις εβδομάδες. Κάθε φορά που έμπαινε ο Νίκος στο νοσοκομείο έλεγα τα παρατάω όλα και είμαι με το παιδί. Πήγαινε πολύ καλά, πριν δύο μήνες είχε καθαρίσει και είχαμε τρελαθεί από τη χαρά μας. Είχε πολύ θέληση, ήθελε να ζήσει να κάνει πράγματα.
Την τελευταία φορά, που μπήκε πήρε την κάτω βόλτα. Του έβγαλαν υγρό από τον νωτιαίο μυελό. Γυρίσαμε σπίτι και ήταν χάλια, ζαλιζόταν. Έκλαιγε και η ίδια η γιατρός, έγινε ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί.
Φοβούνται μην πάει το μελάνωμα στο κεφάλι. Ήταν ένα 20% να πάει εκεί και πήγε. Μας είπε όταν πάτε στο σπίτι στο χώρο του για να ηρεμήσει. Μας είχε πει ότι δυστυχώς δε θα τη βγάλει. Στο Νίκο δεν είχαμε πει τίποτα, αλλά ανησυχούσε.
Όταν τον αφήσαμε έξω στη γιορτή του μέχρι τις 12 το πρωί ήταν μια χαρά και ξαφνικά του Αγίου Νικολάου κόβεται η φωνή του, σαν να τραύλιζε. Μου μίλαγε και δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε και του έλεγα ότι δεν είχα σήμα για να μην τον τρομοκρατήσω.
Ξαφνικά δεν άκουγε ούτε τον τόνο να τραγουδήσει. Στεναχώρια κακό…Είχε αρρώστια με τη δουλειά του, πως να τραγουδήσει…Ξαφνικά αρχίζει να μην ακούει και του είπα ότι θα βάλεις ακουστικό. Μετά δε μίλαγε. Μούγγριζε και περίμενε να απαντήσουμε. Το παίζαμε τρελοί, δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Στη γιορτή του ξαφνικά μπλοκάρει τα κινητά του, δεν καταλάβαινε.
Πήρε η μαμά μου το ασθενοφόρο και τον πήγαμε στο Λαϊκό μαζί με την Ίνα Λαζοπούλου. Πάω και εγώ και βλέπω τον αδερφό μου να μη με αναγνωρίζει. Είχε πάθει κρίση. Πήγαμε για αξονική στον εγκέφαλο και έπαθε κρίση. Πήγα και εγώ μαζί του και κάναμε τη μαγνητική. Ήθελε εμένα και τη μαμά μου. Την κάναμε και μας είπαν ότι δεν είχε κάνει φλεγμονή στο κεφάλι.
Σε κάποια φάση με είχε βουτήξει από τα χρυσαφικά στο λαιμό για φύγουμε. Εκεί που ήταν χαμένος ξαφνικά επικοινωνούσε. Μια χανόταν μια το έβρισκε. Μια ημέρα ήμασταν τόσο χαρούμενοι, γιατί χαμογέλαγε, μας αγκάλιαζε, μας φύλαγε,
Οι γιατροί μας είχαν πει ότι δε θα πάρουμε εξιτήριο. Είχα νευριάσει με πολλούς που με έπαιρναν να τους πω που έχει κάνει μετάσταση και εγώ τους έλεγα ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει. Έλεγα δε μπορούσε να τον αφήσει ο Άγιος Νικόλαος.
Δεν το κατάλαβα όταν έφυγε. Ήμουν εγώ, αυτός και μία φίλη μου. Τις 3 τελευταίες ημέρες είχε ανεβάσει πολύ υψηλό πυρετό. Τον είχαν σε καταστολή, γιατί δεν ήθελαν να πονέσει ο Νικολάκης. Τον χάιδευα και κάθε μισή ώρα του έβαζα θερμόμετρο. Πάω τον χαϊδεύω, του μιλάω και ένιωθα το πρόσωπό του να κιτρινίζει…
Λέω το παιδί δεν είναι καλά, το χρώμα του. Τα χέρια του και τα πόδια του είχαν πρηστεί. Έφυγε στα χέρια μου και δεν κατάλαβα τίποτα. Δεν έκανε τίποτα.
Ήμασταν έτσι, σαν δίδυμα. Του έκανε πάντα καλό η παρουσία μου. Με το που έμπαινα στο δωμάτιο μου χαμογέλαγε. Οι γιατροί είχαν πάθει πλάκα. Από όταν γεννήθηκε τον είχα σαν παιδί μου. Του είχα λατρεία. Τον πήγαινα παντού.
Η μάνα μου είναι χάλια, τόσο καιρό κρατιόταν για το παιδί. Μπροστά του τον κοροϊδεύαμε. Έλεγα ότι αν δεν είχαμε τη μαμά μου και τον αδερφό μου τον μεγάλο…
Πήγα στο νεκροταφείο και ήθελα να τον βάλω κοντά στον μπαμπά. Του βρήκα ένα κοστούμι του Νίκου Αποστολόπουλου, είχε κλείσει να πάει να τραγουδήσει στη Γερμανία. Μέχρι και τελευταία μου μίλαγε μου έλεγε να πάω και εγώ σε γιατρό, είχα βγάλει ψυχοσωματικά.
Το news-nea.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω εμαιλ έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, εμαιλ, υβριστικά ή συκοφαντικά, αλλά και αυτά που παραπέμπουν σε διαφήμιση θα αφαιρούνται.
