Παρακλητικός Κανών εις την Παναγίαν την Τριχερούσαν

 

Παρακλητικός Κανών εις την Παναγίαν την Τριχερούσαν.

Την εύρισκομένην έν τη Σεβασμία καί Τερα Μονή του Χιλανδαρίου “Αγίου “Ορους “Αθω

Μετά το, Ευλογητός, Κύριε είσάκουσον, Θεός Κύριος καί τά τροπάρια.

Ηχος δ. Ό υψωθείς
Ως τής Τριάδος κυησάση τον Ενα, καί ώς έκ τούτου παρρησίαν έχούση, σοί έκτενώς προσπίπτομεν Παρθένε “Αγνή, καί κατασπαζόμεθα τής μορφής τον τύπον, Τριχερουσα ένδοξέ, έκ ψυχής έκβοώντες, παντοίας ρΰσαι Μήτερ απειλής, τά σά τεκνία, Χρίστον ικετεύουσα.

Δόξα, καί νυν. Ομοιον
Χριστιανών ή κραταιά προστασία, και μοναστών ή γλυκυτάτη ήδύτης, Σύ έκ Θεοΰ δεδώρησαι του Λόγου σκηνή, οθεν πάντων πλήρωσον τάς αιτήσεις Κυρία, και Χριστώ προσάγαγε Τριχεροϋσα τούς οσοι, σοί ώς Μητρί προστρέχομεν θερμώς, καί ευλογίαν τήν σήν έξαιτούμεθα.

Ό Ν’ Ψαλμός, Έλέησόν με ό Θεός,μεθ’ όν ψάλλεται Ό Κανών, ού ή άκροστιχίς:
« Ώ Τριχερουσα ορεξον τη ση ποίμνη χεϊρα!» Α (θανάσιος)

Ωδή α . ’Ηχος πλ. δ’. Ύγράν διοδεύσας
Ως Μήτηρ υπάρχουσα αγαθου, Θεου Λόγου Κόρη, καί προσφύγιον τών πιστών, δεήσεις τάς νυν προσαγομένας, ώ Τριχερουσα σεμνή πάσας πλήρωσον.

Του κλήρου σου Άθω εί χαρμονή, καί Χιλανδαρίου ή παντέφορος αρωγή, πανύμνητε Μήτερ Τριχερουσα, καί πρός Θεόν ή αείποτε πρέσβειρα.

Ρητόρων τά πλήθη ούκ έξαρκει, τον πλουτον Παρθένε χαρισμάτων σου έξειπειν, διό του άγγέλου έκβοώμεν, χαρμονικώς Τριχεροϋσα τό, Χαιρέ Σοι.
Καινυν και αεί..
Ιλέωσαι Μήτερ τον σόν Υιόν, υπέρ τών καθ’ ώραν, άμαρτίαις Αυτόν πολλαις, πταιόντων καί μήπω ίσχυόντων, ταις έαυτών έπιστρέψαι δυνάμεσι.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Χάριν πάσαν Κυρία παρά Θεου ειληφας, οτε σεαυτήν τω άγίω Αυτού θελήματι, σαφώς υπέταξες, οθεν πηγάζεις αφθόνως, τοις πιστώς τιμώσι σε, χάριν αείζωον.

Εύρηκυια Παρθένε, ή πανσεβάσμιος Λαύρα σου, τού Χιλανδαρίου ώς πλούτον σε πολυτάλαντον, πάσαν άνέθηκε, μέριμναν σοί ώς εφόρω, Τριχερούσα Πάναγνε καί επαγάλλεται.
Και νυν και αει..
Ρώσιν πάρεχε Κόρη την έκ Θεού άπασι, τοίς προσπτυσσομένοις σου πόθω σεπτόν έκτύπωμα, καί καθοδήγησον, πρός την ζωήν τήν αγήρω, Τριχερούσα Δέσποινα θεομακάριστε.

Οτε Σάββας ό θείος Θεοχαρίτωτε ήνεγκε, έκ τής Παλαιστίνης εις Αθω σόν εξεικόνισμα, κλήρον κατέλιπε, καί αρραγή σε προστάτιν, ορθοδόξοις άπασι καί θεία Λαύρα σου.

Διάσωσον, από κινδύνων σους δούλους ώ Τριχερούσα, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άσυλο τείχος καί σωτηρίαν.
Επίβλεψον, εν εύμενεία πανύμνητε Τριχερούσα, επί τήν έμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ιασαι τής ψυχής μου το άλγος.

Αιτησις, μεθ’ ήν τό Κάθισμα.

Ηχος β’. Πρεσβεία θερμή
Γλυκειαν χαράν, έν θλίψεσί σε έχομεν, τάς χειρας αεί, πρός Κύριον εκτείνουσαν, Τριχερούσα πάντιμε, οι ανάξιοι δούλοι Σου, διό έν πόθω πολλω, σήν μορφήν άσπαζόμεθα.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Υετόν τής σής χάριτος, πέμψον Τριχερούσα τοι αίτουμένοις σου, τήν πρεσβείαν πρός Όν έτεκες, καί πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Σύναψόν μου Πανάμωμε, πάσας τάς δυνάμεις άς διεσκόρπισα, Τωάννου ώσπερ ήρμοσας, τήν κοπεισαν χειρα θείου λάτρου σου.

Αναιδώς έκπειράζει με, ό είκονομάχος σατάν Θεόνυμφε, άποστήναι τού Κυρίου μου, οθεν ικετεύω, Σύ με στήριξον.
Και νυν και αεί..
Ορατός καί αόρατος, κόσμος διά σε δεδημιούργηται, τήν κοσμήσασαν Πανάχραντε, ακοσμίαν πτώσεως τού σύμπαντος.

Ωδή ε . Φώτισον ήμάς
Ρύσαι τών δεινών, Τριχερούσα τούς οικέτας σου, και τρίτη χειρ γενού τοις δουλοις σου πιστώς, καταφιλούσι, τό πανάγιον έκτύπωμα.

Εύρομεν Αγνή, Σέ λιμένα άσφαλέστατον, έκ κυμάτων τον του βίου λυπηρών, και ως ορνιν, σά νοσσία περισκέπουσαν.

Ξύλον τής Ζωης, έφευρίσκομεν Εικόνος Σου, ασπαζόμενοι το ξύλον το σεπτόν, ώ Τριχερούσα, ο Παράδεισος ο έμψυχος.
Και νυν και αεί
Όλον μου τον νουν, έργαστήριον άπόδειξον, τής νοεράς εύχής γλυκέος Ιησού, διακρατούντα, Τριχερούσα θείαν έννοιαν.

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχέω.
Μεάζω, κεκμηκώς Πανάμωμε, προσκυνών σου τήν αγίαν εικόνα, καί έναργώς, τήν άπόδειξιν εχω, τής φιλάνθρωπου καί θείας αγάπης σου, διό θερμώς καταφιλών, Τριχερουσα ου παυσω τον τύπον σου.

Τριάδος, γεγονυια Ασπιλε, συνεργός πρός σωτηρίαν του κόσμου, τριαδικήν, θείαν πρόνοιαν δείκνυς, τρίτη χειρί ύπαρχούση Είκόνι σου, καί τουτο Κόρη δίκαιόν έστιν, δευτερεια Τριάδος έχούσης σου.

Η Λαύρα σου, Τριχερουσα πάντιμε σε γινώσκει Ήγουμένην έν πάσι, και ό λαός ορθοδόξων σε έχει, τής ευλάβειας παλλάδιον τίμιον, καί πας πιστός σε κρήνην θεϊκήν, ένεργείας άκτιστους προχέουσαν.
Και νυν και αεί…
Σαββάτισον, τον λαόν σου Δέσποινα, από πάντων του
παρόντος αιώνος, και πρός Θεόν, τάς καρδίας έκτείνειν, πώς δει Παρθένε ημάς καθοδήγησον, ή πάντοτε έν τή σεπτή, σου είκόνι Χρίστον ένδεικνύουσα.

Διιάσωσον, άπό κινδύνων σούς δούλους ώ Τριχερουσα, δτι πάντες μετά Θεόν εις Σε καταφεύγομεν, ώς άσυλον τειχος καί σωτηρίαν.
Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον άνερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκουσα δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αϊτησις, μεθ’ ήν Κοντάκιον.

‘Ηχος β’. Προστασία τών Χριστιανών
Τριχερουσα σεπτή λαου σου έπάκουσον, τάς λιτάς και αυτάς Κυρίω ανάφερε, οτι ταχύ δεήσεις μητρικάς, έκπληροι ό άγαθός, καί πέμπει έλεος αύτου, τοις τιμώσι σε Πάναγνε, όθεν πιστώς βοώμεν, έκχεε την Σην χάριν, διαφυλάττουσα ημάς, από πάσης περιστάσεως.

Προκ. Μνησθήσομαι τοΰ ονόματος σου έν πάση γενεά καί γενεά.

Στίχ. Άκουσον θύγατερ και ιδε και κλΐνον το ούς σου…

Έκ τοΥ κατά Λουκάν
Έν ταΐς ήμέραις έκείναις άναστάσα Μαριάμ…

Δόξα. Ταις τής Τριχερούσης πρεσβείαις Έλεήμον…

Και νυν. Ταις τής Θεοτόκου πρεσβείαις Έλεήμον…

και τό στιχ. προσόμοιον.

‘Ηχος πλ. β’. Ολην άποθέμενοι

Στίχ. Έλεήμον, έλέησόν με ό Θεός…
Ολην σου την υπαρξιν, από νηπίου Παρθένε, τω Θεω ανέθηκας, ξένως χρηματίσασα, αύτου οργανον, τον Χρίστον τέξασα, υπέρ λόγον Κόρη, διό ειληφας Πανάμωμε, χάριν υπέρτιμον, ήν καί μεταδίδως είκοσι σου, ως πείρα επεγνώκαμεν, σην μορφήν αγίαν κατέχοντες, Τριχερουσα θεία, έκτύπωμα προσώπου σου σεπτού, οι προσκυνουντες σεβόμενοι, πόθω άγαλλόμεθα.

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας
Η Πάναγνος μορφή σου, Τριχερουσα Μήτερ, ποίμνης τής Σης το προσφύγιον πέφυκε, και ορθοδόξων απάντων, σέβασμα τίμιον.

Πολέμησον Παρθένε, υπέρ εύσεβούντων, πολεμουμένων έχθρου έπιθέσεσι, καί τήν ειρήνην Υιού σου, ψυχαις έγκαίνισον.

Ορθόδοξοι τιμώντας, θείαν σου εικόνα, ώ Τριχερουσα ευρίσκομεν άφεσιν, παραπτωμάτων και άνεσιν εκ των θλίψεων.
Και νυν και αεί…
Ισχύς κραταιοτάτη, δέδοσαι σή ποίμνη, ώ Τριχερουσα εκ Σάββα θεόφρονος, καί εύλαβέσι θεόθεν, στήριγμα άρρηκτον.

Ωδή η’.Τον Βασιλέα
Μή διαλίπης, ώ Τριχερουσα όρέγειν, τω λαώ σου χείρα ουρανόθεν, ίνα σε τιμώμεν ‘Αγνή εις τούς αιώνας.

Νενεκρωμένας ψυχάς άνάστησον Κόρη, Τριχερουσα εκ της αμαρτίας, όπως σε άπαύστως τιμώμεν εις αιώνας.

Η δαψιλής σου, χορηγία Παρθένε, Τριχερουσα μή παυσάτω πάσι, τοις πιστώς τιμώσι, δωρεισθαι εις αιώνας.
Και νυν και αεί..
Χριστόν τεκουσα, τον Σωτήρα του κόσμου, Θεοτόκε Μήτερ Τριχεροϋσα, τουτον έξιλέου, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ΄. Κύριως Θεοτόκον.
Εκ πάσης με άναγκης, φύλαττε Παρθένε, τήν κληρουχίαν σου Κόρη Πανάμωμε, άσπαζομένην σεπτήν σου, εικόνα Αχραντε.

Ιάσεις εκ παντοίας ασθενείας Κόρη, σοις ύμνηταις Τριχερουσα απόστειλαν, και ουρανών βασιλείας, μετόχους ποίησον.

Ρευμάτων θείων χάριν, Τριχερουσα δίδου, τω σω λαώ και τη ποίμνη άείρροον, σον χαρακτήρα τιμώντων, τον θεοτύπωτον.

Ανύμφευτε Παρθένε, κάθαρον ψυχήν μου, και τω Νυμφίω Αγνήν ταύτην άρμοσον, θείων χειρών Σου πρεσβείαις, Νύμφη πανάμωμε.
Και νυν και αεί..
Αγάλλεται καρδία, πάσα Τριχερουσα των ορθοδόξων εικόνα τιμώσα σου, καί ταις εύχαις Σου ελπίζει, ζωήν αιώνιον.

Αξιόν έστιν…καίτά Μεγολυνάρια

Δευτε μετά πόθου καί χαρμονής, Τριχερούσης τύπον και είκόνα θαυματουργόν, προσκυνουντες χάριν, Θεου και εύλογίαν, πρεσβείαις ταύτης πάντες προσπορισώμεθα.

Θειε Ιωάννη Δαμασκηνέ, Θεοτόκου λάτρα, Τριχερούσης Σής ιατρού, ώσπερ την κοπείσαν, χειρα έθεραπεύθης, ψυχής ήμών δυνάμεις, πάσας ιάτρευσον.

Συν τω Νικολάω τω θαυμαστώ, Μήτερ Τριχερουσα, όπισθέν σου είκονικώς, οντι ορθοδόξων τάς εκτενείς δεήσεις, προσάξατε Κυρίω, τω Παντοκράτορι.

Πάσαι τών αγγέλων…

Τρισάγιον κ.λ.π., ώς συνήθως.

Εις τήν ‘Απόλυσιν ψάλλομεν

Στίχ. Προσόμοιον. ‘Ηχος β’. Πάντων προστατεύεις
Πάντας τούς τήν θείαν σου μορφήν, Τριχερουσα Κόρη τιμώντας ευλόγει πάντοτε, νόσων τε και θλίψεων εξαιρούμενη ταχύ, και αγάπην έμφύτευσον, πρός τον σόν Δεσπότην, και Υιόν γλυκύτατον τη μητρική σου στοργή, όπως, ευχαρίστως τον ύμνον, τής ευχαριστίας διδόντες, εύρωμεν αιώνιον άνάπαυσιν.
Δέσπονα πρόσδεξαι…

Τήν πάσαν ελπίδα μου…

Έκ παντοίων κινδύνων…

Διευχών

Στίχοι
Τριάδος σεπτής οίκον με δειξον Κόρη τρίτη χειρ έν βίω μου σύ

πηγη http://xristianos.gr/