Αδυνατώ να το πιστέψω. Νεκρός ο Διονύσης. Η ψυχάρα του Αντ1
Το κακό μαντάτο το πληροφορήθηκα χθές το βράδυ. Όταν και συνομίλησα με έναν ακόμη φίλο απο την παρέα του “Πρωϊνου καφέ του 2007”. Τότε που μαζί με την Μελέτη ήμουν στην παρουσίαση της εκπομπής και παράλληλα υπέγραφα την αρχισυνταξία της.
Αμφιταλαντεύτηκα πολύ δεν σας το κρύβω… για το αν θα έπρεπε να γράψω κάτι ή όχι. Όμως αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας στιγμές που έζησα με τον Διονύση… πίσω απο τις κάμερες…
Για να μπορούν αύριο μεθαύριο και τα παιδιά του στα οποία είχε λατρεία και δεν πρόλαβε να τα δεί να μεγαλώνουν… να διαβάσουν για τον πατέρα τους. Οι σκέψεις μου τώρα δεν είναι αλλού παρά μόνο στη Ροζαλί στον Νικόλα και τη Νίκη.
Ο Διονύσης Δημητρακόπουλος… έφυγε απο την ζωή σε ηλικία μόλις 53 ετών χθές χτυπημένος απο τον καρκίνο. Ήταν ένας περήφανος άντρας. Τόσο περήφανος που εδώ και έναν χρόνο που αντιμετώπιζε την αρρώστια δεν το είπε σε κανέναν. Το γνώριζαν μόνο η γυναίκα του και οι πολύ κοντινοί συγγενείς.
Όταν μίλησα με τον Δημήτρη τον Σηφάκη χθές… τον κουμπάρο του Διονύση… και κάμεραμαν επι σειρά ετών στην πιάτσα… μου κόπηκαν τα πόδια. “Ένα κομμάτι μας Νάσο έφυγε” μου είπε… και είχε απόλυτο δίκιο.
Μου ήρθαν εικόνες μαζί του. Απο τον Πρωϊνο κααφέ. Τα γέλια μας, τα ταξίδια μας, οι σκανδαλιές τα αστεία του, η αυστηρότητα στην δουλειά-ήταν Floor manager και αργότερα ασχολήθηκε και με τις παραγωγές-η ευθύνη του. Ο Διονυσάκος όπως χαρακτηριστικά τον φώναζαν όλοι οι στάρ, υπήρξε floor manager και ο άνθρωπος που οργάνωνε τις παραγωγές του Ciao ANT1 με την Ρούλα Κορομηλά και αργότερα με το Γιώργο Μαρίνο, πολλά χρόνια υπήρξε το δεξί χέρι του Στέλιου Αντωνιάδη του ΑΝΤ1 καθώς και του σκηνοθέτη Μεγακλή Βιντιάδη και του Ζερβάκη. Μέχρι και πρίν απο έναν μήνα δούλευε στον “Πιο αδύναμο κρίκο”.
Ήταν απο τους λίγους που έπαιρνε την ευθύνη της μαλακίας του συναδέλφου του.
Βλέπετε το “Αμερικανάκι” δεν φοβόταν ποτέ και κανέναν.
Είναι τόσα πολλά που περάσαμε μαζί.
Θυμάμαι μια αποστολή στην Κρήτη… να διασκεδάζουμε και να πίνουμε στην παραλία του ξενοδοχείου…
Θυμάμαι κάτι βρισίδια στους διαδρόμους…
Θυμάμαι τα γέλια μας…
Θυμάμαι τα βλέμματα την ώρα του ζωντανού… που με τον τρόπο του μου έλεγε… να προχωρήσω ή να σταματήσω…
Θυμάμαι το χαμόγελό του.
Ο άρχοντας… ο φίλος μου… το αλάνι μου… αυτός ο μάγκας, ο περήφανος, ο στοργικός πατέρας των παιδιών του…. ο καλός συνάδελφος μας έκλεισε το μάτι χθές και μας αποχαιρέτησε για πάντα.
Γιατί ρε γαμώτο…
Θα λείψεις αδερφέ μου…
πηγη nassosblog.gr
Το news-nea.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω εμαιλ έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, εμαιλ, υβριστικά ή συκοφαντικά, αλλά και αυτά που παραπέμπουν σε διαφήμιση θα αφαιρούνται.
