Ευχαί του Αγίου Κυπριανού προς αποτροπή ή διάλυσιν πάσης μαγείας ή πάσης σατανικής ενέργειας

Οἱ εὐχὲς αὐτὲς διαβάζονται μόνον ἀπὸ τὸν ἱερέα, δηλ. ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κανονικὴ καὶ ἀκώλυτο ἱερωσύνη. Οἱ ἐξορκισμοὶ ποτὲ δὲν διαβάζονται ἀπὸ λαϊκούς, ἀπὸ δῆθεν «χαρισματικὲς» γυναῖκες ἤ «καλοκάγαθους» παπποῦδες. Οἱ Ἐξορκισμοὶ εἶναι λειτουργικὲς εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας, δὲν διαβάζονται αὐτονομημένες χωρὶς δηλ. τὴ συνύπαρξη καὶ ἄλλων μυστηρίων, ὡς εἶναι τὸ μυστήριον τῆς βαπτίσεως καὶ τοῦ χρίσματος, τὰ ὁποῖα προϋποτίθενται γιὰ κάθε περίπτωση αἰτοῦντος τὴν ὁποιαδήποτε εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καὶ αὐτῆς τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὡς ἐκ τούτου ἐὰν δὲ δύναται ὁ ἔχων τὴν ἀνάγκη διαβάσματος τῶν Ἐξορκισμῶν νὰ συμμετέχει στὰ ὡς ἄνω ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλουν νὰ συμμετέχουν οἱ οἰκείοι του, τὰ συγγενικά του πρόσωπα.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Δεσπότα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμων ὁ κρατῶν καί κυβερνῶν τά πάντα, Ἅγιος καί δεδοξασμενος ὑπάρχεις. Διο Βασιλεῦ τῶν ΒΑσιλευοντων καί Κύριε τῶν Κυριευόντων δόξα σοί. Ὁ καθημενος ἐν τῷ φωτι τῷ ἀπειρω καί ἀπροσιτω βροτοις, ὅπερ εἰδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Ἅγιων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων. Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινοῦ δούλου σου Κυπριανοῦ. Ὅτι οὐκ ἐγιγνωσκον πρότερον τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ εἰ μόνος Κύριος Ἰησοῦς Χριστοςο Θεός ἠμων. Ὁ εὐδοκησας ἐξ ἀνάξιου γενέσθαι μέ ἄξιον καί συζησαμενος τῷ ἐν σοῖ ποθῶ καί ἀγάπη πρός ἀκοήν τῶν Ἅγιών σου Ἀποστόλων καί Ἱερομαρτύρων καί πάντων σου τῶν Ἅγιων.

Παρακαλῶ δέ τήν σήν φιλανθρωπίαν, ἴνα ὁπού ἐπλεονασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερπερισσεύη ἡ χάρις σου Κύριε, ὅτι ἐκρατουν τά νέφη καί οὐκ ἐβρεχον, ἐδενον τήν γῆν καί οὐκ ἔδιδε τούς καρπούς αὐτῆς. Τάς ἀμπέλους καί οὐκ ἐβλαστανον, τά ποίμνια τῶν προβάτων καί οὐκ ἐποιουν γάλα, τά αἰγιδια καί οὐκ ἐγεννων, τούς ἄνδρας καί οὐκ ἐσμιγοντο μετά τῶν γυναικών αὐτῶν, τάς μητέρας καί οὐκ ἐτεκνοποιουν, τά πλοῖα καί οὐκ ἐπλέον, τά ἐργαστήρια καί οὐκ εἰργαζοντο, τούς ἁλιεῖς καί οὔχ ἠλιευον, τούς κήπους καί οὐκ ἐποιουν λάχανα, τά δένδρα καί οὐκ ἐκαρποφορουν, τούς ποταμούς καί οὐκ ἐτρεχον, τούς μύλους καί οὐκ ἐγυριζον, τούς ἀδελφούς καί ἀνδρόγυνα εἰς ἀφίλιωτον ἐχθραν ἐφερον καί τούς διεχωριζον, ἐποιουν τό θέρος χειμώνα καί τόν χειμώνα θέρος, ταῦτα πάντα εἰργαζομην φαντασία τέλεια. Ἄρτι δέ Κύριε ὁ Θεός ἠμων ἱκετεύω σέ καί παρακαλῶ, ἴνα διά τῆς ἐμῆς προσευχῆς ἐνώπιόν Σου Θεέ καί Κύριέ του Ἐλέους ὡς Θυσία εὐπρόσδεκτος γενεσθω σοί. Καί πᾶς ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα πονηριᾶς καθαρισθῆ ὅλως. Ἡ ἀγρός ἡ κῆπος ἡ κτῆμα ἡ μύλος ἡ πλοῖον ἡ ἁλιεύς ἡ μελισσιον ἡ ἔμπορος ἡ ἐπιστημῶν ἡ ἀρχῶν ἡ ἀρχόμενος ἡ τεχνίτης ἡ μεταξοσκώληξ ἡ καί δοῦλος τοῦ Θεοῦ ………… σύν παντι τῶν οἰκῶ αὐτοῦ. Ἄν εἶναι δεδεμενος μέ μαγείας καί πονηρά ἔργα ἡ γοητείας ἡ ἀπό 72 γλωσσοφαγιῶν ἐστιν ἐμποδισμένος καί μαγευμένος καί ἐγκλείη 365 λόγια της Μαγείας ἀτινα ἔρχονται πρός βλάβην καί κατανάλωσιν τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ …………………… σύν παντι τῷ οἰκῶ αὐτοῦ. Παρευθύς ὁπού ἀναγνωσθη ἡ παροῦσα ἰκετηριος δέησις καί προσευχή μου ἐνώπιόν της Σῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἐλευθερωθῆ πᾶς ὁ κόσμος καί τόπος ἐκ πάσης ὀργῆς τέ καί ἀσθένειας καί ἐκ παντός δεσμοῦ καί μαγείας καί πάσης φαρμακείας καί γοητείας, πάσης βασκανίας καί καταλαλιᾶς, γλωσσοφαγιᾶς, ἀμέλειας ἡ νωθρότητος, ἀκράτειας, ἀφροσύνης, ἀδυναμίας καί ἀπογνώσεως πάσης ἀδικίας καί πάσης πλάνης ἡ ἀπάτης, ἡ ἐμπόδιου προερχόμενων ὑπό τοῦ διαβόλου ὁμοίως καί ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ ……………….. σύν παντι τῷ οἰκῶ αὐτοῦ. Καί ἔστω λελυμενος καί λελυτρωμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἅγιου Πνεύματος. Ἀμήν.

Καί εἴτε ἐν τῷ οὐρανω εἰσιν αἵ μαγειαι καί τά φαρμακευματα ἐκεῖνα ἡ ἐν τή γῆ ἡ ἐν τή θαλασσή ἡ ἐν παντι τοπω καί ἐδαφει εὐθύς τή ὥρα ταύτη λυθησονται καί καταργηθησονται ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ …………καί ἀπό παντός του οἴκου αὐτοῦ καί ἐλευθερωθησεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ ……………… καί πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀπό πάσης ὥρας πονηρας καί γοητείας ἡ ὀφθαλμῶν πονηρῶν ἡ φθόνου ἡ καταλαλιᾶς ἡ γλωσσοφαγιᾶς ἡ μαγείας ἡ φαρμακείας ἡ κατάρας ἡ ἀναθέματος ἡ ἀφορισμοῦ καί πάσης βλασφημίας ἡ ἐνέργειάς του. Εὐθέως ἀναχωρήσατε ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ ……………… πάσα ἡ ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ ἐπί τή ἐπικλησει τοῦ Πανάγιού σου ὀνόματος τοῦ Πατρός καί τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί τοῦ Ἀγαθοῦ καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος καί διά τῆς προσευχῆς ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καί εὐλαβοῦς δούλου σου Κυπριανοῦ φευξονται οἱ δαίμονες, δραπετευθησονται καί καταργηθησονται αἵ πονηριαι αὐτῶν, καί τά νέφη δωσωσιν ὑετόν ἐπί πάσαν τήν γῆν, καί ἡ γῆ δώση τά γενηματα αὐτῆς εἰς τόν καιρόν αὐτῶν, καί τά δένδρα καρποφορησωσι, καί οἱ ἀμπελῶνες εὐφορησωσι πλῆθος βοτρύων, καί αἵ γυναῖκες λυθησωνται καί ἐλευθερωθησωνται ἀπό τοῦ κάκου τῶν μητρῶν αὐτῶν. Ὁμοίως καί τά κτήνη τῶν ποιμένων καί πᾶς ὁ κόσμος, ἄρχων, ἡ ἀρχόμενος, ἡ κῆπος, ἡ μελισσουργός, ἡ μεταξουργός καί πάσα ἡ κτίσης λυθησεται ἀπό παντός δεσμοῦ καί δαίμονος. Ὁμοίως καί ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ …………., σύν παντι τῷ οἰκῶ αὐτοῦ καί τοῖς πραγμασιν αὐτοῦ, καί ἔστω ἐλεύθερος καί λελυτρωμενος ἀπό πάσης ἀσθένειας καί ὥρας κακῆς καί παντός δαίμονος καί ἀντικείμενης δυνάμεως δεομεθά σού, ἴνα λυθωσι καί ἀφανισθωσι τά πονηρά ἔργα διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Πανάγιου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ Σαβαώθ.

Καί εἰ ἐν τῷ Οὐρανω ἐστι δεδεμενος καί ἐμποδισμένος ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ …………… λυθητω, ἡ ἐν τή γῆ, ἡ ἐν ἀνωφλιω λυθητω, ἡ ἐν κατωφλιω, ἡ ἐν δερματι ἄλογου, ἡ ἐν σιδηρω, ἡ ἐν λιθω, ἡ ἐν ξυλω ἐκαρφωσαν τά πονηρά ἔργα λυθητωσαν καί ὡσεί καπνός ἐκλιπετωσαν, ἡ ἐν γραμματιω διά μελενης, ἡ αἵματος ἀνθρώπου, ζώου, πτηνοῦ, ἰχθύος, ἡ διά μολύβδου, ἡ διά κινναβάρεως, ἡ διά ζωμοῦ λεμονιοῦ, ἡ διά ἀλλοῦ τινός ἔγραψαν αὐτά καί ἐθηκαν ἐν τινι τοπω καί διασκελισεν αὐτά ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ …………… πρός βλάβην αὐτοῦ τή ὥρα ταύτη λυθητωσαν καί καταργηθητωσαν καί ἐκριζωθητωσαν τά τῆς μαγείας ἔργα ἀπό τούς τόπους καί κατοικίας ἐκεῖ ὁπού ἀναγινωσκεται ἡ δέησίς μου καί προσευχή αὐτή, ἡ ἐν αὐλαις τοῦ οἴκου αὐτοῦ κατέχωσαν, ἡ διέσπειραν αὐτά, ἡ μετάλλου τινός ἐποιησαν τά κομβοδεματα ἐκεῖνα λυθητωσαν, ἡ εἰς κοκκαλα διαπέρασαν αὐταν, ἡ ἐν τή θαλασσή, ἡ ἐν φρεατι, ἡ ἐν μνηματι ἐρρίφθησαν λυθητωσαν, ἡ μέ ὄνυχας ἀνθρώπων, ζώων, ἡ πτηνῶν ζώντων ἡ τεθνεωτων, ἡ μέ χῶμα τεθνεωτων ἐποιησαν τά φάρμακα ἐκεῖνα λυθητωσαν, ἡ ὑπό πλακός ἐπλακωθησαν ἡ ἀπό πασσάλους, ἡ καρφιοῦ ἐκαρφωθησαν, ἡ διά βελονης ἐπερασαναυτα, λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἡ διά ἀργυροῦ, ἡ χρυσοῦ, ἡ δί’ ἀλλοῦ τινός μετάλλου ἐποιησαν τά πονηρά ἔργα λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἡ διά μαλλιοῦ, ἡ βαμβακιοῦ, ἡ μετάξης, ἡ λιναρεως, ἡ καναβεως, ἡ δί’ ἀλλοῦ τινός χόρτου ἔδεσαν ταῦτα λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἡ εἰς κραββατον κατέχωσαν αὐτά λυθητωσαν τήν ὥρα ταύτην, ἡ διά βρόχου, βούρλου ἡ ἀλλοῦ τινός ἔδεσαν, λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἡ ἐν ὑδατι ἐποιησαν αὐτά ἡ κουφω ξυλω ἡ κοχλαζοντι ὑδατι ἄν ἔβρασαν αὐτά λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἡ ἐν αἱματι ἀνθρώπου, ζώου, ἡ πτηνοῦ, ἡ ἰχθύος ζώντων ἡ τεθνεωτων ἐποιησαν αὐτά ὡς σύ, Κύριε ὁ Θεός ἠμων γινωσκεις τούς τόπους καί τούς ἀνθρώπους, λυθητωσαν τήν ὥραν ταύτην καί διαρρηχθητωσαν τά τῆς μαγείας ἔργα ἔνθα κειντα,, καί τόν μέν δοῦλον σου …………. διαφυλαξον σύν παντι τῷ Οἰκῶ αὐτοῦ, τά δέ πονηρά ἔργα λυθητωσαν καί ἀπωλεσθητωσαν καί ὡσεί καπνός ἐκλιπετωσαν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ ………… ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἅγιου Πνεύματος καί διά τῆς δοξης τοῦ Μεγάλου Θεοῦ τοῦ Ζῶντος συντριβητωσαν τή δυνάμει τοῦ Τίμιου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ πασαι αἵ ἐναντιαι δυνάμεις, ἀναχωρησατωσαν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ ………… μιλιά 65 πρεσβειαις τῶν μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἅγιών σου. Ἀμήν.

Δεομεθά σού καί παρακαλουμεν σέ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμων ἴνα ἐλευθέρωσης καί ζωωσης πάσαν ψυχήν πεπεδημενην καί τόν δοῦλον ………… σύν παντι τῷ Οἰκῶ αὐτοῦ ὁμοίως καί τούς γράφοντας καί ἔχοντας ἐν τῷ Οἰκῶ αὐτῶν τήν προσευχήν μου αὐτήν καί τούς βασταζοντας αὐτήν ὡς φυλακτήριον αἰώνιον, καί ἡ δεξιά σου Κύριε εἰη αὐτοις σκέπη καί βοήθεια καί ἔστω διά παντός ἐν τῷ οἰκῶ αὐτῶν χαρά καί ἀγαλλίασις.

Ναί, Κυριεα δεόμενού σου ἐπακουσον μοῦ, ἴνα ὁπού εὑρίσκεται ἡ εὐκτήριος καί ἰκετηρια αὐτή εὐχή μου λυθῆ καί ἐλευθερωθῆ πᾶς ἄνθρωπος καί ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀπό κακῆς ὥρας, ἀπό πάσης ἀσθένειας, παντός ἀφορισμοῦ τέ καί ἀναθέματος, ἀπό πάσης κατάρας, ἀπό πάσης ὀργῆς, ἐμπόδιου, δυσπραγίας, καταλαλιᾶς, γλωσσοφαγιᾶς, φθόνου, βασκανίας, ἀμέλειας, νωθρότητος, λαιμαργίας, ἀδυναμίας, βλακείας, ἀκράτειας, ἀφροσύνης, ὑπερηφάνειας, ἀσπλαγχνιας, ἀδικίας, ἀλαζονείας καί πάσης πλάνης καί ἀπάτης διά τό ὄνομά Σου τό Ἅγιον καί δεδοξασμενος εἰς τούς Αἰώνας Ἀμήν».

Τέλος τῆς προσευχῆς

Ἀναστητω ὁ Θεός καί διασκορπισθητωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ καί φυγετωσαν ἀπό προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν.

Ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλιπετωσαν, ὡς τήκεται κηρός ἀπό προσώπου πυρός.

Οὕτως ἀπολουνται οἱ ἁμαρτωλοί ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ καί οἱ Δίκαιοι εὐφρανθητωσαν.

Αὐτή ἡ ἥμερα ἤν ἐποιησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασωμεθα καί εὐφρανθωμεν ἐν αὐτή.

Καί ἡ ἀπόλυσις:

Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἠμων.

Πρεσβειαις τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἠμων Θεοτόκου καί Ἀειπάρθενου Μαρίας. Δυνάμει τοῦ Τίμιου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Προστασιαις τῶν τίμιων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσώματων.

Ἰκεσιαις τοῦ τίμιου ἔνδοξου Προφητου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Τῶν Ἅγιων ἔνδοξων καί πανεύφημων Ἀποστόλων.

Τῶν ἐν Ἁγιοις Πάτερων ἠμων καί οἰκουμενικῶν μεγάλων διδασκάλων καί ἱεραρχῶν, Βασίλειου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου, Ἀθανάσιου καί Κυριλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρειας, Νικόλαου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκοποῦ Τριμυθοῦντος τῶν Θαυματουργῶν, τοῦ ἅγιου Ἀποστόλου Πρωτομάρτυρος καί ἀρχιδιακόνου Στέφανου. Τῶν ὅσιων καί θεοφορῶν Πάτερων ἠμων Ἀντώνιου, Εὐθυμίου, Σάββα τοῦ ἠγιασμενου, Θεοδόσιου τοῦ Κοινοβιαρχου, Ὀνούφριου, Ἀρσενιου καί πάντων τῶν ὅσιων. Τῶν ἅγιων καί ἰαματικῶν Ἀνάργυρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, Κύρου καί Ἰωάννου, Παντελεήμονος καί Ἐρμολαου, Σαμψων καί Διομήδους, Μωκίου καί Ἀνικήτου, Θαλελαίου καί Τρύφωνος καί Παγκρατίου τοῦ ἀρχιεπίσκοπου.

Τῶν ἅγιων ἔνδοξων καί καλλινικων μαρτυρῶν, τῶν ὅσιων καί Θεοφορῶν Πάτερων ἠμων, τῶν ἅγιων ἔνδοξων μεγάλων μαρτύρων Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλητου, Θεοδώρων, Τυρωνος καί Στρατηλατου, Μήνα τοῦ θαυματουργοῦ καί ἱερομαρτύρων Χαραλαμπους καί Ἐλευθερίου.

Τῶν Ἅγιων καί δίκαιων θεοπατορων Ἰωακείμ καί Ἄννης τοῦ Ἅγιου ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ καί τῆς Ἅγιας Μάρτυρος Ἰουστινης καί πάντων τῶν Ἅγιων.

Ἰκετευομεν Σέ Πολυέλεε, Κύριε, ἐπακουσον ἠμων τῶν ἁμαρτωλῶν δεόμενών Σου καί ἐλέησον ἠμας.

Δί’ εὐχῶν τῶν Ἅγιων Πάτερων ἠμων, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμων ἐλέησον ἠμας. ἀμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο τα πάντα κρατών και κυβερνών, Άγιος και δεδοξασμένος υπάρχεις. Δι” ο Βασιλεύ των Βασιλευόντων και Κύριε των Κυριευόντων, δόξα Σοι. Ο καθήμενος εν τω φωτί τω απείρω και απροσίτω βροτοίς, διά προσευχής εμού του ταπεινού και αναξίου δούλου Σου, φυγάδευσον τους δαίμονας και κατάργησον τας πονηρίας αυτών, ίνα τα νέφη δώσωσι υετόν επί πάσαν την γην και η γη δώση τα γεννήματα αυτής εν τω καιρώ αυτών, τα δένδρα καρποφορήσωσιν, και οι άμπελοι ευφορήσωσι πλήρεις βοτρύων, αι γυναίκες λυθώσι και ελευθερώσιν από του κακού των μητρών, αυτών και πας ο κόσμος άρχων και αρχόμενος, και πάσα η κτίσις λυθή από παντός δεσμού του δαίμονος. Ο δε δούλος Σου (το όνομα του πασχόντος), συν παντί τω οίκο αυτού και τοις πράγμασι αυτού, λυθήσεται εκ παντός δεσμού σατανικού, μαγείας, μαγγανίας και αντικείμενικής δυνάμεως. Δεόμεθα Σου, Κύριε ο Θεός των Πατέρων ημών, δος, ίνα λυθώσι τα εκ μαγείας, μαγγανίας, βασκανίας και πάσης σατανικής ενεργείας δεσμά αυτού και αφανισθώσι πάντα τα πονηρά έργα, διά της επικλήσεως του Παναγίου Πνεύματος Θεού Σαβαώθ. Ναί! Κύριε του παντός, επάκουσον μου δεομένου Σου και λυθήτω ο δούλος (όνομα πασχόντος) ει έστι δεδεμένος εν ουρανώ ή εν γη ή εν ανωφλίω ή εν δέρματι αλόγων ή εν σιδήρω ή εν λίθω ή ξύλω ή εν γραμματίω, δ” αίματος ανθρώπου, ζώου, πτηνού, ή ιχθύος ή δια μελάνης ή δι” άλλου τινός, προς βλάβην αυτού ή του οίκου αυτού, και ει κατέχωσαν ή διέσπειραν αυτά εν αυλαίς, εν θαλάσση, εν φρέατι, εν μνήματι ή εν οιωδήποτε τόπω.Και ει δι” ονύχων ανθρώπων, ζώων, πτηνών, ερπετών, (ζώντων ή τεθνεώντων), ή δια χώματος τεθνεώντων εγένοντο και ει δια πασάλου ή καρδίου, ή βελόνης διεπεράσθησαν, λύσον εν τη ώρα ταύτη. Κύριε, διά παντός, τη κραταιά δυνάμει Σου. Συ Κύριε, ο Θεός ημών, ο γινώσκων τους τόπους, τους τρόπους και τους ανθρώπους, διάλυσον και διάρρηξον και αφάνισον τα της μαγείας έργα, ένθα κείνται, τον δε δούλον Σου (όνομα πασχόντος) διαφύλαξον συν παντί τω οίκω αυτού. Συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού πάσαι αι εναντίαι δυνάμεις (τρις). Αναχωρήτωσαν και διαλυθήτωσαν δια παντός πάντα τα της μαγείας, μαγγανίας και βασκανίας έργα, εκ του δούλου του Θεού (όνομα πασχόντος). Ναι Κύριε, δεομένου Σου, επάκουσον μου και ελευθέρωσον τον δούλον Σου και τον οίκον αυτού από συμπτώματος και δαιμονίου μεσυμβρινού, από πάσης ασθενείας αναθέματος, οργής, κατάρας, συσπραγίας, καταλαλιάς, φθόνου, βασκανίας, αμελείας, νωθρότητος, λαιμαργίας, αδυναμίας, βλακείας, αφροσύνης, υπερηφάνειας, ασπλαχνίας, αδικίας, αλαζονείας και πάσης πλάνης και απάτης, δια το Όνομα Σου το Άγιον και δεδοξασμένον εις τους αιώνας. ᾿Αμήν

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Εξορκίζω υμάς, δαιμόνια πονηρά, δια του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και διά πασών των Αγγελικών και θείων δυνάμεων των τω Θεώ υπηρετουσών και των Αγίων Αυτού μαθητών και Αποστόλων του μη έχειν δύναμιν και εξουσίαν επί του πλάσματος του Θεού (όνομα του πασχόντος) ή του οίκου αυτού. Φυγαδευθήτε, άθλιοι και πονηροί, εντεύθεν. Εκλείπειν υμάς, ποιήσαι, Κύριος ως εκλείπει καπνός από προσώπου πυρός, και μη έχειν εξουσίαν πόνους και φόβους επιφέρειν, ζημιάν ή κακόν τι έτερον εν τω σώματι και ταις σαρξίν και τοις μέλεσι τούτου του πλάσματος του Θεού (όνομα πασχόντος), ή του οίκου αυτού διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του ελευσομένου κρίναι ζώντας και νεκρούς. ᾿Αμήν

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Κύριε ο Θεός ημών ο παντοκράτωρ και παντοδύναμος, ο ποιητής του ουρανού και της γης και κτίστης πάντων, συγγνώμην παράσχου μοι και τω δούλω Σου τούτω, εις όσο Σοι ημάρτομεν, ως άνθρωποι. Ναι ο Θεός του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των Αγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ Ραφαήλ και Ουριήλ, Χερουβίμ, Σεραφείμ, Εξουσιών, Δυνάμεων και πάντων των Προφητών, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Ομολογητών, φύλαξον τον δούλο Σου (όνομα πασχόντος) του μη αδικήσαι αυτόν ή βλάψαι τι κακόν ή μαντικόν ή τον αρχαίκακον διάβολον και τους υπουργούντας αυτώ, ή κακόν άνθρωπον, ή γυναίκα, εν νυκτί και ημέρα, εν γη, εν θαλάσση, εν οδώ, ή περιπάτω, εν σπηλαίω, εν οίκω, εν χώρα, εν χωρίω, εν αγρω και εν οιωδήποτε τινί τόπω, εν οράσει ή εν ακοή, πίνοντα, τρώγοντα, αναγινώσκοντα, καθεύδοντα, αγρυπνούντα, εργαζόμενον, εν γέλωτι, εν οφθαλμοίς, εν νώτω, εν μικτήρσιν, εν στόμασι εν φάρυγγι, εν οδούσι, εν γλώσση, εν στήθεσι, εν χερσί, εν βραχίονι, εν δακτύλοις, εν κοιλία, και υπογαστρίοις, εν ύπατος και εντοσθίοις πάσιν, εν χολή και αίματι, εν σαρκί και δερματίδι και πάσι τοις μέλεσι του ανθρώπου τούτου, ένδοθεν και έξοθεν, από ποδών εώς κεφαλής. Ναι Παντοκράτορ Κύριε, ελευθέρωσον τον δούλον Σου (όνομα πασχόντος), από πάσης μαγείας, μαντείας, δεσμού και παντός κακού. Και ώς ηλευθέρωσας τον Αδάμ εξ, Άδου, τον μακάριον Πέτρον εκ της φυλακής, τον Παύλον, το σκεύος, της εκλογής, εκ των δεσμών, δια του Αγίου Πνεύματος, τον παραλυτικόν εκ του κρεββάτου, τον Λάζαρον εκ του τάφου, τον Ισραηλιτικόν λαόν εκ της θαλάσσης, τον Ιωνάν εκ της κοιλίας του κήτους, τον Λώτ εκ Σοδόμων, τους τρείς παίδας εκ της καμίνου του πυρός, τον Δανιήλ εκ των λεόντων, Νώε εκ του κατακλυσμού, Μαρίαν την Μαγδαληνήν εκ των επτά ακαθάρτων πνευμάτων, ούτως Δέσποτα ελευθέρωσον και τον δούλον Σου (όνομα πάσχοντος) εκ του δεσμού πάσης μαγείας, μαντείας, φαρμακείας και εκ πάσης πονηράς επιβουλής των εχθρών ημών, ορατών τε και αοράτων και μη εχέτωσαν δύναμιν, μηδέ εξουσίαν επηρεάζειν. Και η ειρήνη του Μονογενού Σου Υιού έστω μετ” αυτού και ημών.᾿Αμήν

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Κύριε των δυνάμεων και πάσης κτίσεως Δημιουργέ, πρόσδεξαι τας δεήσεις, ας προσήξαμέν δοι δια τον δούλον Σου (όνομα πάσχοντος) και δίωξον τους εχθρούς ημών τους αοράτους και πάντας τους εν αυτώ υπουργούντας και πάσαν αυτών πανουργίαν, αλαζονείαν και πονηράν ασθένειαν του μηδέποτε έχειν δύναμιν ή εξουσίαν κατ” αυτού, του καταδυναστεύειν αυτόν. Επί Σοι γαρ, Κύριε, ήλπιζεν αυτός τε και ημείς και μη καταισχυνθείημεν εις τον αιώνα, αλλ” εν τη δικαιοσύνη Σου και τη δυνάμει Σου, ελευθέρωσον τούτον, πρεσβείας και ικεσίας της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων. ᾿Αμήν

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Δέσποτα, Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, ό Θεός ημών, «ό μακάριος και μόνος δυνάστης, ό Βασιλεύς των βασιλευόντων καi Κύριος των κυριευόντων, ό μόνος έχων άθανασίαν, φως οίκων άπρόσιτον»· Όν πάλαι ποτέ ούκ έγίνωσκον, άλλα και έδίωκον. «Οστις ηύδόκησας ίνα, ένθα πρότερον έπλεόναζεν ή αμαρτία, ύπερπερισσεύση ύστερον ή Ση Χάρις· Σε τοίνυν δυσωπώ ό ανάξιος και ταπεινός δοϋλός Σου Κυπριανός.

Έγώ, Κύριε, τη συνεργία τοΰ αλλότριου, εντελώς φανταστικώς μετεστρεφον το θέρος εις χειμώνα και αντιθέτως, έκράτουν τα νέφη καi ούκ έβρεχον, έδενον την γήν καi ούκ έδιδε τους καρπούς αυτής, τάς αμπέλους καi ούκ έβλάστανον, τους κήπους και ούκ έποίουν λάχανα, τα δένδρα και ούκ έκαρποφόρουν, τους μύλους και ού περιεστρέφοντο, τα εργαστήρια καi ούκ είργάζοντο, τους ποταμούς και ούκ έρρεον, τα πλοία καi ούκ επλεον, τα ποίμνια των προβάτων και ούκ έποίουν γάλα, τάς αίγας, και ούκ έγέννων, τους άνδρας καi ούκ ήδύναντο μιχθήναι μετά των γυναικών αυτών, τάς μητέρας και ούκ έτεκνοποίουν, τους άλιεΐς και ούκ ήλίευον, προεκαλουν δε εις τους συγγενείς έχθραν άδιάλλακτον καi άλλας κακίας, ων ούκ έστιν αριθμός.

Νΰν όμως, Θεέ και Κύριε τοϋ ελέους, δέομαι Σου, έγώ ό πολλά ήλεημένος ύπό Σού· σύντριψον πάσας τάς εναντίας δυνάμεις έκ παντός τόπου τής δεσποτείας Σου; άπομάκρυνον τα τής μαγείας έργα, λϋσον και άφάνισον τάς πονηρίας των δαιμόνων, άπόστρεψον, κατάργησον και φυγάδευσον τά τοΰ σκότους όργανα, πάντα δε τά δεδεμένα ύπό σατανικού δεσμού, άψυχα τε καi έμψυχα, έλευθέρωσον, ίνα τα της φύσεως αυτών άνεμποδίστως ένεργήσωσιν, ήτοι: τα νέφη δώσιν ύετόν έπi πάσαν την γήν, ή γή δω τα γεννήματα αυτής εις τον καιρόν αυτών, οι αμπελώνες εύφορήσωσι πλήθος βοτρύων, οι κήποι ποιήσωσι τα λάχανα αυτών, τα δένδρα καi οι άγρόϊ άφθόνως καρποφορήσωσιν, οι μΰλοι και τα πλοία ελευθέρως κινηθώσι, τα πρόβατα καί αϊ αίγες ποιήσωσι γάλα καi άκωλύτως γεννήσωσιν, αϊ μέλισσαι δώσι μέλι ήδΰ και οϊ βόμβυκες παραγάγωσι τήν μέταξαν έτι δε πάσα γυνή ευκόλως γέννηση κα\ πάς άλιεύς, μελισσοκόμος, τεχνίτης και επιστήμων, έμπορος, άρχων καί αρχόμενος και πάντες οί άνθρωποι τάς εργασίας αυτών ελευθέρως έκτελέσωσι.

Ναι, Κύριε Σαβαώθ, έπάκουσον έμοΰ τοϋ δούλου Σου δεομένου καί λύτρωσον τα πλάσματα Σου άπό πάσης οργής τε και ασθενείας, άπό παντός δεσμού και μαγείας από πάσης φαρμακείας και γοητείας, βασκανίας και καταλαλιάς, αμελείας ή νωθρότητος, αφροσύνης, αδυναμίας και άπογνώσεως, από πάσης αδικίας, πλάνης και άπατης, εμποδίου και δυσπραγίας, φθόνου καi άσπλαγχνίας, λαιμαργίας και ακράτειας, ώς και άπό πάσης άλλης ενεργείας της έκ της κακίας τοΰ αρχαίου δράκοντος προερχομένης.

Προσέτι, Δέσποτα και Δημιουργέ τοΰ παντός, καθικετευω Σε, όπως τον δοΰλόν Σου (όνομα πάσχοντος), τον άναγινώσκοντα μετά πίστεως ταύτην την Εύχήν, ελευθέρωσης κάί λύτρωσης, συν παντι τω οϊκω καί τοις πράγμασιν αΰτοϋ, άπό πάσης ασθενείας κάί ώρας κακής καί παντός δαίμονος κάί αντικείμενης δυνάμεως, τη χάριτι κάί άμέτρω φιλανθρωπία Σου- καi ει τυχόν έχει πνεύμα πονηρίας ή δεδεμένος εστί διά μαγείας ή γοητείας κάί φαρμακείας, φθόνου καί καταλαλιάς, βασκανίας, κατάρας καιαναθέματος, αφορισμού και πάσης βλασφημίας και λοιπών έργων πονηρίας, άτινα ενήργησαν αύτω έκ μισανθρωπίας πονηροί τίνες, λυθήτωσαν, καταργηθήτωσαν, έκριζωθήτωσαν, διαρρηχθήτωσαν καi ώσεi καπνός έκλιπέτωσαν και άπολεσθήτωσαν τα της μαγείας έργα έκ παντός τόπου, ένθα είσι κεκρυμμένα καi πεποιημένα, εϊτε έν τη γη ή τη θαλασσή, εϊτε κάτωθεν ή άνωθεν θύρας τινός, εϊτε έν ταΐς αύλαΐς τοΰ οϊκου αυτού, ή έν φρέατι, ή έν μνήματι κάΙ παντι τόπω, όν Συ μόνον γινώσκεις.

Άπέλασον, Κύριε, τη πανσθενουργω Σου δυνάμει από τοΰ δούλου Σου (όνομα πάσχοντος) και παντός τοΰ οϊκου αύτοΰ πάσας τα τέχνας τοΰ της κακίας έφευρέτου εϊτε αύται έχαράχθησαν ή ενεγράφησαν έν δέρματι αλόγου, ή έν σιδήρω, ή έν λίθω, ή έν ξύλω, ή γραμματίω, δια μελάνης ή αίματος άνθρωπου ή ζώου, ή δια μολύβδου, ή κινναβάρεως, ή διά τίνος ζωμού, ή δι” άλλου τινός.

Ναι, Κύριε, άφάνισον τα τοΰ διαβόλου έργα είτε ταϋτα παρεσκευάσθησαν δια χρυσού, αργύρου ή άλλου τινός μετάλλου, εϊτε δι” οστών ή ονύχων ανθρώπων, ζώων καi πτηνών, ζώντων τε και τεθνεώτων, εϊτε δια χώματος έκ μνήματος, εϊτε ταύτα διεπεράσθησαν δια καρφιού ή βελόνης ή πασσάλου τινός, εϊτε έδέθησαν δια μαλλιού, ή βάμβακος, ή μετάξης, ή λίνου, ή καννάβεως, ή δια βρόγχου, ή σχοίνου, ή δι” άλλου τινός χόρτου, είτε έποιήθησαν έν κοχλάζοντι ϋδατι ή κοίλω ξύλω ή άλλω τρόπω, ον Σύ, Κύριε, ώς παντογνώστης γινώσκεις κάλλιον πάντων.

Δέομαι Σου, Δέσποτα Κύριε ημών Ίησοΰ Χριστέ, και τοΰ άναρχου Σου Πατρός κάί τοΰ Πνεύματος Σου τοΰ “Αγίου, όπως ελευθέρωσης, τω ονόματι Σου τω Άγίω και τη δυνάμει τοΰ τιμίου Σταύρου Σου, την πεπεδημένην ψυχήν τοΰ δούλου Σου (όνομα πάσχοντος) και ζωώσης αυτήν, ή δε Ση δεξιά εϊη αύτω και παντι τω οίκω αύτοΰ σκέπη και βοήθεια, παρέχουσα δια παντός χαράν καi άγαλλίασιν, ότι ευλογημένος και δεδοξασμένος υπάρχεις, πάντοτε, νΰν κάί άεί, καi εις τους αιώνας των αιώνων. “Αμήν.

* * *

Άναστήτω ό Θεός καi διακορπισθήτωσαν οι εχθροί Αύτοΰ καi φυγετωσαν από προσώπου Αύτοΰ οι μισοΰντες Αυτόν.

Συντριβήτωσαν ύπό την σημείωσιν τοϋ τύπου τοϋ τιμίου Σταυρού Σου πάσαι αϊ έναντίαι δυνάμεις.

Ή αήττητος και ακατάλυτος και θεία δύναμις τοΰ τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού, μη έγκαταλίπης ημάς τους αμαρτωλούς.

Κύριε, όπλον κατά τοΰ διαβόλου, τον Σταυρόν Σου ήμΐν δέδωκας· φρίττει γαρ καί τρέμει, μη φέρων καθοράν αύτοΰ την δύναμιν, ότι νεκρούς άνιστά, καi θάνατον κατήργησε- δια τοΰτο προσκυνοΰμεν, την ταφήν Σου και την Έγερσιν.
Τω Σω Σταυρω Χριστέ Σωτήρ, όδήγησον ημάς έπι την άλήθειάν Σου, καί ρϋσαι ημάς των παγίδων τοΰ εχθρού* ό άναστάς έκ των νεκρών, άνάστησον ημάς πεσόντος τη αμαρτία, έκτείνας την χεΐρά Σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τη πρεσβεία τών “Αγίων Σου.

Σταυρός, ό φύλαξ πάσης της οικουμένης* Σταυρός, ή ώραιότης της Εκκλησίας* Σταυρός, Βασιλέων το κραταίωμα· Σταυρός, πιστών το στήριγμα* Σταυρός, Αγγέλων ή δόξα, και τών δαιμόνων το τραύμα.

Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων τών “Αγίων και της Θεοτόκου την Σήν είρήνην δός ήμΐν και έλέησον ημάς ώς μόνος οΐκτίρμων. ᾿Αμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Ἰδοὺ ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, δι’ Αὐτοῦ σὲ σφραγίζω καὶ σημειώνω σὲ δοῦλε τοῦ Θεοῦ (Δεῖνα), ἵνα τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου Πνεύματος γένης καθαρὸν δοχεῖον Αὐτοῦ καὶ ἅγιον, ἀπὸ πάσης ἀδικίας, μαγείας, δεσμοῦ, καὶ παντὸς κακοῦ ποιήματος, καὶ κακῆς μηχανουργίας.  τάς ὁποίας κακουργίας πάσας, καὶ δεσμὰ καὶ ἐπῳδὰς καὶ σφραγίσματα καὶ περιεργίας μηχανὰς ἐν τῷ σώματί σου, καὶ περὶ τὸ σῶμά σου πεποιημένας.

Ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου Σταυρωθέντα καὶ Ταφέντος καὶ Ἀναστάντος καὶ δόντος ἡμῖν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ.  ἐγώ, ὁ ( δεῖνα) δοῦλος ἀνάξιος Αὐτοῦ καὶ ἁμαρτωλὸς ἱερέας, ὁ τῇ ἐμῇ δώσας ἐξουσίᾳ παρὰ τῆς του Χριστοῦ Νύμφης ἁγίας Ἐκκλησίας, λύω καὶ  λελυμένας ἔχω αὐτὰς πάσας βεβαίως, σὲ δὲ προστάττω κατηραμένη διάβολε, καὶ τοὺς σύν σοι ὑπουργοῦντας. τοῦ μὴ ἔχειν ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἔμπροσθεν ἐξουσίαν εἰσελθεῖν ἐν τῷ σώματι τούτῳ, ἀπὸ ποδὸς ἕως κεφαλῆς. Ἀλλὰ ταχέως ἐξέλθετε μετὰ πασῶν τῶν μηχανιῶν καὶ ἀδικιῶν ἡμῶν, διὰ τοῦ Ἐλευσομένου κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, καὶ τὴν οἰκουμένην διὰ πυρός. Ἀμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ἐξορκίζω σὲ ἐξ ὀνόματος τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ζωοποιοῦ καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος, Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος καὶ διὰ πάντων καὶ πασῶν τῶν ἁγίων τῶν ἐν τῷ Παραδείσῳ αὐλιζομένων.  ἣ διὰ βρώσεως ἣ πόσεως ἐγένετο ἡ μαντεία αὔτη ἐν τούτῳ τῷ πλάσματι τοῦ Θεοῦ, ἣ ἡμεῖς προσηγάγετε δαιμόνια ἀκάθαρτα, ἣ ἐν τούτῳ τῷ σώματι κακόν τι, ἣ μαντικήν, ἣ μαγικόν, ἣ ἂν ἐν τῇ βρώσει ἐκείνῃ, ἣ πόσει ἃ προσήγαγεν ἀνθρώποις μαντευόμενος, ἣ ὑμεῖς βλάψαντες τὸ  πλάσμα τοῦ Θεοῦ τοῦτο, ἣ ἔχητε ἐξουσίαν, οἰανδήποτε καὶ δύναμιν, τοῦ κινῆσαι καὶ μετατρέψαι, ἵνα χαλάσητε, καὶ ἀφανίσητε  τα βλαβερὰ ταῦτα, κατὰ πᾶσαν σύνθεσιν πεποιημένην κατὰ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ. (Δεῖνος). Ἐξελάσατε αὐτὰ ἐκ τῶν ἐντοσθίων αὐτοῦ, καὶ πέμψατε αὐτὰ κάτω, ἐκ τῆς ἀναγκαίας φύσεως του πρωκτοῦ, δηλαδὴ ἄνευ τινὸς βλάβης, ψυχικῆς ἣ σωματικῆς.  Ἀμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Δία τό πάθος τοῦ Κύριου ἠμων Ἰησοῦ Χριστοῦ. | δία τῆς κολόνας ἐν ἡ ἐδέθη ὁ Χριστός. δία τοῦ ἀκάνθινου στέφανου. δία τῆς χλαμύδος τῆς κόκκινης. δία τοῦ τίμιου Σταυροῦ καί τῶν ἥλων οἶς προσηλωθῆ ἐν αὐτω καί διά τοῦ σπόγγου, δί’ οὐ ἐποτισθη ὄξος καί χολήν καί διά τῆς λόγχης τῆς ἀνοιξασης τῶν πλευράν Αὐτοῦ. καί διά τήν ὕβριν καί ἐμπαιγμόν καί ὀνειδισμόν δί’ ὁ ἐνεπαιχθη. καί διά τῶν ἑπτά φωνῶν ὧν Εἶπεν ἐν τῷ Σταυρω ἐπάνω, καί διά τῆς μετάνοιας τοῦ ληστοῦ τοῦ συσταυρωθεντος Αὐτω. καί διά τοῦ τάφου καί τῆς ἀναστάσεως καί ἐμφανίσεως | καί τῆς ἀναλήψεως εἰς τούς οὐρανούς, καί τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἅγιου Πνεύματος εἰς τούς ἅγιους Αὐτούς Μαθητας καί Ἀποστόλους. καί διά τοῦ ἅγιου Βαπτίσματος δί’ οὐ ἐσωθημεν καί σωζομεθα. δία τοῦ ἅγιου χρίσματος καί διά τοῦ ἅγιου Ἐλαίου. δία τῶν ἅγιων Μυστηρίων τῆς ἱερουργίας. δία τῆς Ἐξομολογήσεως δί’ ἡ ἐλευθερωθημεν ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ διαβόλου. καί διά τοῦ ἅγιου Σώματος καί Αἵματος τοῦ τίμιου. καί διά πάντων τῶν ἅγιων Μυστηρίων τῆς ἅγιάς του Θεοῦ ἐκκλησίας καί διά τῶν φρικτῶν ἐξορκισμῶν τῶν ἀπ’ ἄρχης, ἕως νῦν εὐρεθησομενων καί εὑρεθέντων καί διά πάντων τῶν λόγιών της ἅγιας Γραφῆς, καί τῶν καθ’ ἠμων τῶν δυνάμενων ἐκβαλειν ὑμας ἐκ παντός σώματος ἀνθρώπου, διά πάντων τουτω: καταρασσομαι, ἐκβάλλω καί ἐκδιώκω ὑμας πονηρά καί ἀκάθαρτα πνεύματα καί πάσαν τήν σύνεργον σᾶς δύναμιν τοῦ διαβόλου, τοῦ διδασκάλου ὑμων τοῦ σατανᾶ τοῦ μεγάλου ἄρχοντος. ἐστε κατηραμενοι καί τυραννουμενοι ἐν παντι τοπω. ἐν ἀέρι, ἐν ὑδατι, ἐν γῆ, ἐν | παση μαγεία ἡ ἀστρομαντεια. νά ἔχετε πάντοτε βασάνους ἀνυπομονητους καί ἀβαστάκτους ὑπομένοντες. ἐάν μή ὑποχωρησητε ἀπό τοῦ πλάσματος τούτου τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (Δεινά), ἀμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Ἐξορκίζω σέ πνεῦμα ἀκάθαρτον, Σαταν, Βεελζεβουλ, ἐχθρέ της πίστεως ἠμων καί τοῦ γένους τοῦ ἀνθρώπινου, ὁ τόν θάνατον ἀγαγων, ὁ τῆς ζωῆς ἅρπαξ, ὁ τήν δικαιοσύνην μισῶν, ἡ ρίζα τῶν κακῶν, ὁ ἐφευρέτης διάβολος πάσης ἀκαθαρσίας, ὁ τούς ἀνθρώπους ἐκ τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ ἐκ | βαλων, ὁ τῆς φιλαργυρίας ἀρχηγός, αἰτία παντός φθόνου καί ἀσυμφωνίας, ὁ τούς δαίμονας ἐγείρων, ὁ τῶν κακῶν διδάσκαλος. Ἐξορκίζω σέ πάσαν μαγείαν, φάντασμα, λεγεών, ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ: φιμωθητι, φύγε. ἐξελθε ἀπό τοῦ πλάσματος τοῦ Θεοῦ (Δεινά).

Αὐτός σέ ἐπιτίμα καί ἐπιτάσσει, ἐξόριστον σέ ποιησας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ἐν τοῖς κατωτατοις τῆς γής, σέ κατασφαλισαμενος. Φοβηθητι, Σαταν, φύγε ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ. Φύγε ἐν τῷ ὀνόματι οὐ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἅγιου Πνεύματος. | Δός τόπον τῷ ἁγιω Πνευματι διά τούτου τοῦ σημείου τοῦ σταυρικοῦ του Κύριου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ συμβασιλευοντος καί δεδοξασμενου τῷ Πατρι καί τό ἁγιω Πνευματι, ἀμήν.

Σταυρωσον ἐν τῷ στηθεῖ λέγων:

Ὤ τίμιε καί πανάγιε Σταυρέ, ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῶν ἐκκλησιῶν, φυλαξον τά ἐνδοθέν καί τά ἔξωθέν του δούλου σου (Δεινά).

Ὡραιωσον τοῦτον, τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐν ἄρχη ὡραιωθη παρά τοῦ Θεοῦ, ποιηθέν καί πλασθέν ἐν εἰκονι. Αὐτοῦ, ὤ βασιλέων | κραταιωμα, βασιλευσον ἐν αὐτω, ὤ πιστῶν στήριγμα, στερεωσον τήν καρδίαν αὐτοῦ ἐν τοῖς θειοις προσταγμασιν, στερεωσον τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν φοβω Θεοῦ.

Δός, Κύριε, τήν χάριν Σου ἐν τή προσευχή ἠμων, ἴνα ὁ φοβερός φοβηθῆ καί φύγη, καί ὁ φοβίζων ἠμας φοβούμενος φανῆ.

Εἰτα διάβασε εἰς αὐτόν τούς ἀφορκισμους τοῦ μεγάλου Βασίλειου καί Χρυσοστόμου. σύν τά ἴα’. ἐωθικα Εὐαγγέλια, καί ἀπόλυσις.

Ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώζει τόν καμνοντα.

Ἕτερος (*)

Ὁρκισμος φοβερός ὅταν θέλης νά ζήτησης τό δαιμόνιον νά (ἐξ)ἔλθη, προστασσοντας τό, κάτω ἐκ τοῦ ζερβοῦ ποδός τόν δάκτυλον.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Ὁρκίζω σέ τοινυν, τόν ὑπερήφανον δράκοντα καί πονηρόν διάβολος, ἐξελθειν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ τόν (Δεινά), ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τοῦ δωσαντος ἠμιν ἐξουσίαν τοῦ πατειν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπιῶν, καί ἐπί πάσαν τήν | δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ ἠμων, ἐξελθε τοινυν, ἐξελθε καί φύγε. Κατ’ ἐκείνου γάρ, σέ ὁρκίζω, ὄν πάντα φρίττει καί τρέμει, ὁ τά πάντα ὑποτάσσονται, ὄν τά ἐπουράνια τάγματα ἀκαταπαυστοις ὑμνοις δοξάζει. Αὐτός ἐπιτάσσει σοί καί ἐπιτίμα, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ σάρξ γενομενος, διά τήν ἀνυπέρβλητον αὐτοῦ φιλανθρωπίαν. Ὁ ἐκ τῆς Ἅγιας Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας γεννηθεῖς καί σαρκωθεις, καί φανεῖς ὡς ἄνθρωπος, δί’ ἠμας, ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος, ὁ ἐπιτιμησας σέ ἐξελθειν ἐκ τοῦ ἀνρθωπου καί εἰς τήν ἀγέλην | τῶν χοίρων εἰσελθειν, εἰς ἤν, οὐκ ἐτολμησας τή σή δυνάμει, εἰσελθειν ἄνευ τοῦ Αὐτοῦ θελήματος.

Ἐξελθε, τοινυν, ὁρκιζόμενος, ἄνευ προφάσεως ἐν τῷ ἁγιω αὐτοῦ ὀνόματι. σκληρόν σοί πρός κέντρα λακτιζειν, διάβολε, ὅσον γάρ βραδύνεις τοσούτον βάσανος σέ περιμένει περισσότερον, ὁ ταρταρος καί ἡ αἰώνιος κόλασις. καί γάρ οὐκ ἐμέ καταφρονεῖς μή ἐξερχόμενος, ἀλλά τόν ποιησαντα σέ Κύριον τόν Θεόν ἠμων, τόν ἐξουσίαν ἔχοντα ζώντων καί νεκρῶν, τῷ καταργησαντι σέ διά τοῦ θεράποντος αὐτοῦ Ἰώβ, τούς πόνους αὐτοῦ | τάς κακίας καί πληγας ἄπρακτους δειξαντι. Ὑποταχθητι, τοινυν τῷ ὑποταξαντι σέ διά τῶν ἅγιων αὐτοῦ προφητῶν, Σαμουήλ, Δαβίδ καί Δανιήλ. Ὑποταχθητι Ἰησοῦ τῷ Κυριω ἠμων, ὄν ἰδών μετά φόβου καί τρόμου πολλοῦ ἔλεγες: «τί ἐμοί καί σοί, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἦλθες πρό καιροῦ βασανισαι ἠμας». ὅς καταδικάσει σέ εἰς τήν αἰώνιον κόλασιν, τό πῦρ κατηραμενε, ἐκ τοῦ ἀνρθωπου τούτου ἐξελθε. Τόν γάρ ἄνθρωπον ἐποιησεν ὁ κύριος, ναόν ἄξιον καί κατοικίαν ἑαυτοῦ, | ἀλλά τί βρατο αἰώνιον ἐκδεχεται σέ, σύν τοῖς ὑπουργοις αὐτοῦ. ἐξελθε τοινυν, δυνεις, διάβολε, καί οὐ δίδεις δόξαν τῷ παντοδυναμω Θεω, ω, πᾶν γόνυ κάμπτει, ἐπουρανίων καί ἐπίγειων καί καταχθόνιων.

Δός τόπον, κατηραμενε διάβολε, ἴνα ἐλθων ὁ Χριστός μετά τοῦ Πατρός Αὐτοῦ καί πνεύματος τοῦ Ἅγιου καί μονήν παρ’ αὐτω ποιήσει, διά τόν ὁποῖον αἷμα τοῦ Αὐτοῦ τό Πανάγιον ἐξεχεεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Ἐξελθε, λοιπόν, ἐξελθε, ἡ ἔρημος σέ ἀναμένει, ταπεινωσον σεαυτον, διάβολε, ὄφι δόλιε, μή ἐπαιρων πτέρναν κατά τοῦ Κύριού σου. ἰδού ὁ Κύριος ἐγγύς ἠξει γάρ καί οὐ χρονιει, κριναι πάσαν τήν γῆν καί σέ | καί τήν σύνεργόν σου δύναμιν κολάσει εἰς τήν γεενναν τοῦ πυρός παραδούς σέ, εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον, ὁπού ὁ σκώληξ ὁ ἀκοίμητος καί τό πῦρ οὐ σβεννυται. Αὐτός σέ διώκει, ὄν πάντα φρισσει καί τρέμει, διά τοῦτο καγω σέ ἐξορκίζω καί ἐπιτιμῶ, ἴνα κατέλθης εἰς τόν δάκτυλον τοῦ ἀριστεροῦ ποδός τούτου τοῦ ἀνθρώπου (τοῦ Δεινός), εἰ ἀληθῶς ἐν αὐτω ὠκησας, ὁμοίως καί πάσας σου τάς δυνάμεις, αὐτόθι καταβιβάσεις, μή δυνάμενος ἀναβηναι εἰς ἄλλο μέρος τοῦ σώματος αὐτοῦ ἡ μέλος χωρίς τοῦ ἐμοῦ θελήματος. Εἶδε μή αὔτως ποιήσεις, | ἀλλά θέλεις μου παρακούσης τήν ἐπιτίμησιν ταύτην, δέν ἔχεις νά κάμης εἰς ἔμενα τόν ταπεινόν καί ἐλάχιστον (Δεινά) ἱερέα, ἀλλά πρός τόν Θεόν τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ, καί Ἰακώβ, τόν ἐρχόμενον κριναι ζώντας καί νεκρούς, τοῦ παραδοῦναι σοί ὁμου καί τούς συνεργοῦντας σοί ταῖς αἰωνιαις κολασεσιν, ταῖς μήτε τελειουμενας μήτε ὀλιγουμένας, ἀλλά μᾶλλον πληθυνομενας.

Ὁρκίζω σέ, καθώς σοί προειπον, κατά τοῦ μεγάλου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐπί τῆς πέτρας γραφέντος καί μή βαστασασης ἀλλά διαρραγείσης, ἴνα καταβης | κάτω εἰς τόν δάκτυλον τοῦ ἀριστεροῦ ποδός τοῦ ἀνθρώπου τούτου. Ὁρκίζω σέ ἐν βαρει ἀφορισμοῦ ἄλυτου καί τῆς διαμενουσης κολάσεως, ἐπιτιμῶ καί ἐξορκίζω σέ, ὡς ἔχων ἐξουσίαν παρά τοῦ Σωτῆρος Θεοῦ, ἀναθεματίζω καί σέ καί τόν Ἑωσφόρον, καί πάντας τούς ζοφωδεις ἀγγέλους καί καταχθόνιους γενομενους διά τήν ἔπαρσιν. Προστασσω καί ἐπιτιμῶ σέ καί ἐξορκίζω σέ, καί πάντας τούς πονυρους διαβόλους, ὑποταγηναι ἠμιν καί ἐξελθειν ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (Δεινά). Καί μηκετι εἰσέλθης πειρασαι αὐτόν ἀλλά φευξον μακράν ἐξ αὐτοῦ καί | παντός του οἴκου καί περιχώρων αὐτοῦ καί ἐκ παντός γένους χριστιανῶν ὀρθόδοξων, ἀμήν.

Σύ δέ Κύριε, ὁ Θεός ἠμων, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος καί τό Πανάγιον καί ὁμοούσιον Πνεῦμα, κολασον αὐτά τά πονηρά πνεύματα φρικτως καί πεμψον εἰς τήν γεενναν τοῦ πυρός χωρίς ἀφέσεως, μηδέποτε ἐλευθερωσας συγχώρησης αὐτῶν, ἴνα μή ἐπηρεαζωσι τούς δούλους Σου, τούς χριστιανούς.

Ὅπως δοξαζηται δί’ αὐτῶν πάντοτε, τό παντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἅγιου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγές :

Άγιος Κυπριανός, προσευχές για να λυθούν τα μάγια, Εκδοτική Θεσσαλονικής.

πηγη choratouaxoritou.gr