Η Ηλιούπολη ήταν μια πόλη της Λιβανησίας Φοινίκης. Σ΄ αυτήν κατοικούσε κάποιος ηθοποιός που ονομάζονταν Γαϊανός, ο οποίος στο θέατρο περιγελούσε και βλαστημούσε την αγία Θεοτόκο.

Του παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε : «Τι κακό σου έκανα ώστε να με διασύρεις και να με βλαστημάς μπροστά σε τόσο κόσμο ;». Παρόλα αυτά, ο Γαϊανός όχι μόνο δεν διορθώθηκε, αλλά συνέχισε περισσότερο να βλαστημά την Παναγία, η οποία του εμφανίστηκε τρεις φορές απευθύνοντάς του την ίδια νουθεσία. Αυτός όμως παρέμενε αδιόρθωτος.

Τότε ξαναεμφανίστηκε σ΄ αυτόν ένα μεσημέρι όταν κοιμόταν, και με το δάκτυλό της χάραξε μια γραμμή στα δυο του χέρια και τα δυο του πόδια. Μόλις ξύπνησε ο ασεβέστατος ηθοποιός, είδε ότι ήταν με κομμένα τα χέρια και τα πόδια του. Συνεπεία της τιμωρίας του, μετανόησε, εξομολογήθηκε και φανέρωσε σε όλους ποια ανταπόδοση έλαβε για τις βλαστημίες του αγίου ονόματος της Θεοτόκου.

*ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ – ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΥΚΡΑΤΑ ΒΙΒΛΟΣ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΜΩΝ, εκδ. ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΔΡΥΜΑ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ», ΑΘΗΝΑ, σ. 13 κ.ε.

Ο Ιταλός αξιωματικός και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου

Όταν πολεμούσαμε το 1940 στην Αλβανία, εναντίον των Ιταλών, που μας επιτέθηκαν χωρίς κανένα λόγο, συνέβη το εξής θαυμαστό.

Οι τσολιάδες συνέλαβαν μαζί με άλλους Ιταλούς και έναν αξιωματικό αιχμάλωτο. Οι Έλληνες στρατιώτες του αφαίρεσαν το πιστόλι, τα κιάλια κ.λ.π. Ο Ιταλός αξιωματικός τα παρέδωσε όλα ευχαρίστως. Παρέδωσε ακόμη και τις φωτογραφίες της οικογενείας του. Μια μικρή όμως εικόνα του Αγίου Γεωργίου δεν ήθελε να την παραδώσει με κανένα τρόπο. Τελικά του την πήρανε. Τότε ο Ιταλός αιχμάλωτος ζήτησε να δει τον διοικητή. Όταν τον συνάντησε του μίλησε με ευγενικό τρόπο και τον παρακάλεσε να του επιστρέψουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου. – Αυτή είναι Ορθόδοξη… τι την θέλεις εσύ, ο παπικός, του είπε ο διοικητής.

– Εγώ, απαντά ο Ιταλός αξιωματικός, όταν οδηγούσα τον λόχο μου εναντίον των Ελλήνων, δεν μπορούσα με κανένα τρόπο να σπάζω τις γραμμές των. Κι αυτό συνέβαινε διότι μπροστά από τις γραμμές τους έβλεπα να τρέχει πέρα δώθε και σε όλη την γραμμή του μετώπου, ένας Καβαλλάρης με άσπρο άλογο. Αυτός μας έφραζε τον δρόμο. Δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε. Στην οπισθοχώρηση μας όμως βρήκα σε ένα μέρος ένα ερημοκκλήσι. Μπήκα μέσα να προσευχηθώ, κι εκεί στο τέμπλο βλέπω αυτό το εικονισματάκι.

Ήταν ακριβώς όπως τον έβλεπα στο μέτωπο! Ήταν ο ίδιος, ο Άγιος, με το άσπρο άλογο που μας εμπόδιζε, και δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε προς την Ελλάδα. Τότε την πήρα την εικόνα αυτή μαζί μου και από τότε την έχω σαν φυλαχτό επάνω μου. Σας παρακαλώ να μου την αφήσετε. Και πράγματι, του την άφησαν. πηγη askitikon.eu