Υποφέρετε από κρίσεις πανικού. Τι αντιλαμβάνεται το παιδί σας;
«Η μαμά είναι άρρωστη»Τη μαμά μου τη λένε Χριστίνα. Είναι πολύ όμορφη. Δηλαδή δεν ξέρω ακριβώς τι είναι η ομορφιά αλλά νομίζω ότι η μαμά μου είναι αληθινά όμορφη. Έχει μακριά μαύρα μαλλιά, μελί μάτια, είναι ψηλή, αδύνατη και ντύνεται ωραία. Δεν ξέρω πόσων χρόνων είναι. Ή 39 ή 40 ή 41.Γιατί όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη μιλάει μόνη της κι εγώ κρυφακούω.Κάποια φορά την άκουσα να λέει: «Έφτασα 39 και τι κατάλαβα στη ζωή μου;» Και μια άλλη φορά είπε: «Κοντά 40 χρόνων, και;». Και ένα άλλο πρωί πάλι μπροστά στον καθρέφτη έλεγε: « Αν πεις και πατήσω τα 41, πάει…».
Τελικά δεν μπορώ να την καταλάβω τη μαμά και φοβάμαι να τη ρωτήσω την ηλικία της γιατί όταν τα λέει αυτά είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Άρα αν τη ρωτήσω θα τη στενοχωρήσω. Όμως να σας συστηθώ κι εγώ. Με λένε Γιώργο και είμαι 10 χρόνων. Πηγαίνω στην πέμπτη δημοτικού και είμαι πολύ καλός μαθητής. Το μπαμπά μου τον λένε Φώτη και νομίζω ότι τη μαμά δεν την αγαπάει και πολύ. Την αφήνει συνεχώς μόνη της γιατί εκείνος δουλεύει πάρα πολύ επειδή είναι στέλεχος σε μια εταιρεία που πουλάει αυτοκίνητα. Δεν ξέρω τι είναι στέλεχος. Μάλλον αυτή τη δουλειά πρέπει να την κάνουν οι μπαμπάδες που δεν αγαπούν πολύ τις μαμάδες.
Εγώ θα γίνω γιατρός γιατί η μαμά μου είναι συνέχεια άρρωστη. Έχει μια πολύ παράξενη αρρώστια. Δεν θυμάμαι πως τη λένε. Νομίζω ότι αρχίζει από «π». Μπορεί να το θυμηθώ. Όταν είμαι εγώ μπροστά και δεν τη βλέπω να είναι καλά μου λέει ότι είναι κουρασμένη. Όμως εγώ ξέρω ότι φταίει αυτή η αρρώστια. Όταν είναι εδώ ο μπαμπάς και νομίζουν ότι διαβάζω ή κοιμάμαι, εγώ κρυφά, πάω και τους παρακολουθώ. Η μαμά του λέει πως έπαθε πάλι αυτή την αρρώστια και μετά τον ρωτάει γιατί άργησε πάλι τόσο πολύ στη δουλειά. Ο μπαμπάς της απαντάει πάντα το ίδιο: « Τα ξέρεις τώρα με τη δουλειά».
Αφού πάντα τον ρωτάει το ίδιο και πάντα της απαντάει το ίδιο, γιατί δε λένε κάτι άλλο; Γιατί δεν τον ρωτάει πώς πέρασε στη δουλειά όπως ρωτάει εμένα πώς πέρασα στο σχολείο; Μάλλον θα ξέρει πως περνάει γι’ αυτό της λέει: «Τα ξέρεις τώρα με τη δουλειά». Αλλά και για μένα ξέρει τι κάνω στο σχολείο, όμως με ρωτάει πώς πέρασα γιατί μπορεί τα μαθήματα να είναι τα ίδια αλλά κάθε μέρα γίνονται διάφορα άλλα πράγματα. Κάθε μέρα είναι αλλιώς. Άρα πάντα έχω κάτι καινούργιο να της πω. Άραγε ο μπαμπάς δεν αγαπάει τη μαμά ή η μαμά δεν αγαπάει το μπαμπά; Μια φορά τον άκουσα να της λέει ότι από τότε που έκαναν εμένα δεν του δίνει καμία σημασία. Και εκείνη του απάντησε: «Ναι, ριξ’τα στο παιδί τώρα!».
Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Εγώ τον αγαπάω το μπαμπά μου, είναι καλός. Όταν είναι στο σπίτι παίζουμε πολύ. Και αισθάνομαι καλύτερα. Τον προτιμώ στο παιχνίδι. Γιατί ο μπαμπάς δεν είναι άρρωστος. Άρα δεν τον κουράζω.
Ούτε η μαμά μου είπε ότι την κουράζω αλλά εγώ έτσι νομίζω. Μια μέρα που παίζαμε, ξαφνικά ίδρωσε και άρχισε να τρέχει προς το μπάνιο. Έκανε σαν να την είχε πιάσει κάποιος από το λαιμό. Έτρεξα πίσω της αλλά δεν με έβλεπε. Φώναζε: «Πάρε τηλέφωνο το μπαμπά». Αλλά εγώ δεν τον πήρα. Γιατί κάθε φορά που γινόταν αυτό, τον έπαιρνα στη δουλειά, της έδινα το τηλέφωνο και του έλεγε πάντα τα ίδια: « Πνίγομαι. Έπαθα πάλι κρίση. Νομίζω ότι θα πεθάνω. Μην αργήσεις το βράδυ».
Τις πρώτες φορές ο μπαμπάς δεν αργούσε. Μετά όμως, άρχισε πάλι να αργεί! Και η μαμά στενοχωριόταν ακόμη περισσότερο. Της είπα: «Εγώ δεν παίρνω τηλέφωνο, να τον πάρεις εσύ. Αφού όταν τον παίρνω μπορείς και του μιλάς άρα μπορείς να τον πάρεις και τηλέφωνο». Η μαμά δεν τον πήρε. Δεν ξέρω γιατί. Εγώ έφυγα και πήγα στο δωμάτιό μου για να μη στενοχωριέμαι άλλο με όλα αυτά. Σε λίγο ήρθε και η μαμά, με πήρε αγκαλιά και άρχισε να κλαίει. Με έσφιγγε, με φιλούσε, έκλαιγε και μου έλεγε: «Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη». Δεν κατάλαβα γιατί μου έλεγε συγγνώμη. Εγω ξέρω ότι το λέμε όταν έχουμε κάνει κάτι κακό. Τι κακό είχε κάνει σε μένα η μαμά; Δεν καταλαβαίνω. Μπερδεμένα πράγματα! Όλη η μαμά νομίζω ότι είναι ένα μπέρδεμα.
Λέει «θα πεθάνω» και δεν πεθαίνει. Λέει «είμαι άρρωστη» και σε λίγο γίνεται καλά. Όταν είμαι εκεί, είναι πολύ άρρωστη. Όταν πάω στο δωμάτιό μου γίνεται καλά και μου ζητάει συγγνώμη. Τελικά αν όταν είμαι εκεί και ο μπαμπάς λείπει η μαμά αρρωσταίνει μήπως να μη γίνω γιατρός; Και τι σχέση έχει το στέλεχος με το γιατρό; Γιατί μόνο με το μπαμπά γίνεται καλά η μαμά. Μήπως να γίνω κάτι που θα με κάνει να γελάω;
Το θυμήθηκα: η μαμά έχει «πανικό» Κι εγώ είμαι δυστυχισμένος!
– Γιώργο το θέμα της έκθεσης ήταν «Η οικογένειά μου». Γιατί το άλλαξες και το έκανες «Η μαμά είναι άρρωστη»;
– Γιατί κυρία, αυτό είναι το σημαντικότερο στην οικογένειά μου. Η μαμά είναι πάντα άρρωστη
ΠΗΓΗ Μαρία Ι. Λούη Κλινική Ψυχολόγος
Το news-nea.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω εμαιλ έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, εμαιλ, υβριστικά ή συκοφαντικά, αλλά και αυτά που παραπέμπουν σε διαφήμιση θα αφαιρούνται.
