Ονομάζομαι Σοφία και είμαι από την Μακεδονία.
Γνώριζα την ύπαρξη των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης ακόμη από τα φοιτητικά μου χρόνια. Κάποια κυρία μου είχε δώσει μια εικονίτσα προς βοήθεια του πατέρα ενός φίλου μου που είχε ηπατίτιδα β’ και ενώ ήταν στην εντατική αφού του πήγα την εικόνα σε δύο μέρες μέσα όχι μόνο ανάρρωσε αλλά μου ζήτησε να του κάνω να φάει και το αγαπημένο του γλυκό.
Από εκείνη την ημέρα την εικονίτσα αυτή δεν την αποχωριζόμουν.
Την δεύτερη φορά που με προστάτεψαν οι Άγιοι ήταν κάποια χρόνια αργότερα όπου στην επιστροφή από διακοπές με φίλους παρολίγον να συγκρουστεί το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα με δύο νταλίκες μετωπικά. Τρομάξαμε όλοι πάρα πολύ και από πραγματικό θαύμα τελευταία στιγμή βρέθηκε ένα μικρό πλάτωμα στο δρόμο μας όπου φρέναρε το αυτοκίνητο και γλυτώσαμε από τις δύο νταλίκες που ερχότανε κατά πάνω μας καθώς η μία έκανε προσπέραση πάνω σε στροφή την άλλη.
Βγήκαμε έντρομοι από το αυτοκίνητο στην ερημιά σε ένα δρόμο που αριστερά και δεξιά είχε μόνο χωράφια με ελιές στη διαδρομή ανάμεσα Αθήνα- Λάρισα.
Κατευθύνθηκα μέσα στο χωράφι καθώς από τον τρόμο ανακατευόμουν και εκεί πίσω από ένα δέντρο καθώς ακουμπούσα το χέρι μου εξασθενημένη θυμάμαι που είχα ανάγκη από νερό.
Η εικονίτσα των αγίων βρισκότανε μέσα στην τσέπη μου καθώς δεν την αποχωριζόμουν ποτέ.
Τότε ξαφνικά μέσα στο πουθενά εκεί ανάμεσα στις ελιές άκουσα νερό να τρέχει.
Κατευθύνθηκα προς το θόρυβο και σε λίγο διέκρινα μια έπαυλη κλειδωμένη με μια μεγάλη καγκελόπορτα, από έξω υπήρχε μια βρύση που έτρεχε αλλά το πιο θαυμαστό από όλα ήταν το ότι έξω ακριβώς από το εξοχικό αυτό υπήρχε ένα εκκλησάκι χτισμένο τόσο μεγάλο όσο να χωράει όρθια δύο άτομα και μέσα υπήρχε ένα μανουάλι με κεριά και η εικόνα των Αγίων Ραφαήλ ,Νικολάου και Ειρήνης καθώς και βαμβάκια με λάδι μέσα σε ζελατίνες.
‘Έκλαψα από συγκίνηση φώναξα και τους υπόλοιπους από την παρέα.
Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, δεν τολμούσαμε να πιστέψουμε ότι βρισκόμασταν μπροστά σε ένα θαύμα, ποιοι είμαστε εμείς για να έχουμε μια τέτοια τιμή. Πήραμε όλοι από ένα βαμβάκι και φύγαμε από εκείνοι την ημέρα δεν ξανανταμώσαμε και εγώ δεν τολμούσα να το πω σε άλλους εκτός από τους δικούς μου για να μη με περάσουν για τρελή. Έκανα όμως ένα τάμα να μην ξανα ταξιδέψω εάν δεν πάω να χαιρετίσω τη χάρη τους.
Τα χρόνια περάσανε παντρεύτηκα έναν νέο άντρα όμορφο και πολύ πλούσιο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι όταν με πήγε στην επιχείρησή του πίσω από το ταμείο είδα κρεμασμένη την εικόνα των αγίων για μια ακόμη φορά.
Είχα πεισθεί πλέον ότι οι Άγιοι με προστάτευαν και ένιωθα μεγάλη σιγουριά και γαλήνη.
Μετά το γαμήλιο ταξίδι επισκέφθηκα την εκκλησία τους στη Λέσβο και το ίδιο βράδυ είδα μια μικρή γυναίκα (προφανώς την Αγία Ειρήνη) στον ύπνο μου πολύ ζωντανά να με συμβουλεύει σχετικά με τον άντρα μου αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήθελε να μου πει.
Μετά από τέσσερα χρόνια γάμου και αφού δεν μπορούσα να κάνω παιδί θυμάμαι ότι έφαγα το μήλο της Αγίας Ειρήνης και φόρεσα την αγία ζώνη της Θεοτόκου (ένα κορδονάκι που διαβάστηκε πάνω στην Τίμια Ζώνη της Θεοτόκου που μου έστειλαν οι γερόντισσες από την Παναγία Μαλαιβή).
Σε δύο μήνες μέσα και αφού σταμάτησα την ορμονοθεραπεία που έκανα επί ενάμιση χρόνο έμεινα έγκυος. Την ημέρα που πήγα στον γιατρό και μου ανακοίνωσε ότι πραγματικά είμαι έγκυος θέλησα να ανάψω ένα κερί στην εκκλησία στην Παναγία Χαλκέων στη Θεσσαλονίκη γιατί τότε έμενα εκεί κοντά.
Όταν πήγαμε στην εκκλησία υπήρχε έξω από αυτήν μια εικόνα της Παναγίας στολισμένη με λουλούδια ρώτησα με απορία τον πάτερ εάν ήταν κάποια γιορτή (δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα κοντά στην εκκλησία να γνωρίζω τις γιορτές, εκκλησιαζόμουν μόνο όταν ένιωθα την ανάγκη), τότε ο πάτερ μου απάντησε ότι την μέρα αυτή γιορτάζεται η κατάθεση της τίμιας ζώνης της Θεοτόκου, της ζώνης την οποία φορούσα. Έκανα τον σταυρό μου ήμουν σίγουρη ότι το παιδί που είχα στα σπλάχνα μου ήταν δώρο Θεού και ήμουν πολύ ευτυχισμένη και σίγουρη ότι η ζωή μου θα ήταν πάντα όμορφη. Θα έβγαζα το παιδί μου Μαρία προς τιμήν της Παναγίας αλλά είχα ήδη τάμα το δεύτερο όνομα που θα της έδινα να είναι ή Ραφαέλα ή Ειρήνη όπως κι έγινε.
Όμως δεν υπολόγισα ότι στη ζωή υπάρχει πάντα το καλό και το κακό.
Η οικογένεια του συζύγου μου παρόλα τα χρήματα που έρεαν άφθονα από τις επιχειρήσεις τους ήταν πολύ δυστυχισμένη.
Υπήρχαν αρρώστιες όπως καρκίνος που είχε η πεθερά μου όταν τους γνώρισα αλλά και εσωτερική φαγωμάρα μεταξύ τους. Δεν γελούσαν ποτέ και πάντα είχαν προβλήματα.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο αφού ήταν μια οικογένεια που είχε τόσο μεγάλη οικονομική άνεση αλλά ήταν κατά πολύ πιο κοντά στον Θεό από ότι εγώ.
Το σαλόνι τους ήταν γεμάτο με εικόνες , πηγαίνανε στο κατηχητικό κάνανε δωρεές και εκκλησιαζόταν πολύ συχνότερα από εμένα.
Η πεθερά μου συνήθιζε να λέει ότι ο Θεός τους δοκίμαζε γιατί στο παρελθόν έκανε κακά πράγματα χωρίς να μου λέει λεπτομέρειες.
Εγώ αντίθετα δεν πήγαινα στην εκκλησία ανελλιπώς όμως προσευχόμουν και φρόντιζα πάντα να ότι κάνω στη ζωή μου να μην έχει αντίκτυπο άσχημο σε άλλους. Δεν πείραξα ούτε κουνούπι ακόμη και αυτούς που με πικράνανε και με πονέσανε έλεγα δεν πειράζει και συνέχιζα τη ζωή μου με αγώνα βέβαια γιατί δεν ήμουν πλούσια αλλά είχα πάντα ένα χαμόγελο και μια αισιοδοξία που πήγαζε από την πίστη μου ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί ο Θεός έβλεπε ότι δεν είχα μέσα μου κακία.
Ο άντρας μου ήταν πολύ ευτυχισμένος μαζί μου και δεν δίσταζε να το δείχνει μπροστά στους δικούς του, αλλά και ο πεθερός μου με αγαπούσε πολύ και το έδειχνε, έλεγε μάλιστα ότι με καμαρώνει σε όλο τον κόσμο. Με όλα αυτά δεν άργησε να έρθει η ζήλια από την πλευρά της πεθεράς μου και της κουνιάδας μου. Ξαφνικά ο πεθερός μου άρχισε να μου λέει να μη του πηγαίνω όπως συνήθιζα φαγητό γιατί τον μάλωνε η πεθερά μου και η κουνιάδα μου κλεινόταν στο δωμάτιό της όταν πήγαινα στο σπίτι τους για να μη με χαιρετήσει.
Τα πράγματα καθημερινά πηγαίνανε από το κακό στο χειρότερο, ο άντρας μου παρόλα αυτά μου έλεγε να μη δίνω σημασία και ότι θα είναι πάντα δίπλα μου. Ο χρόνος περνούσε ο πεθερός μου από την γκρίνια που είχε στο σπίτι άρχισε να παγώνει μαζί μου το ίδιο κάποιες φορές και ο άντρας μου.
Όταν έμεινα έγκυος φαντάστηκα ότι όλα θα στρώνανε γιατί το ίδιο διάστημα τρεις μήνες πριν έμεινε έγκυος και η κουνιάδα μου. Δύο εγγόνια μέσα στην οικογένεια θα ήταν ευλογία και θα αλλάζανε τα πράγματα φαντάστηκα.
Το αντίθετο όμως συνέβη. Πολύ γκρίνια και φαγωμάρα μέχρι που όταν γέννησα δεν ήρθανε οι δικοί του ούτε καν στην κλινική να δούνε το παιδί. Προσευχόμουν στην Παναγία να μην διαλυθεί το σπίτι μου όμως εις μάτην. Εγώ γέννησα τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο τα πεθερικά μου φύγανε εκδρομή στην Τουρκία. Μέρα με τη μέρα ο άντρας μου γινότανε εχθρός μου, δεν κοιμότανε μαζί μου, είχε αγριέψει τελείως δεν με άφηνε να του πιάσω ούτε το χέρι, έκανε σαν τρελός. Άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου και την πίστη μου. Τελικά σε σαράντα μέρες από το ταξίδι των πεθερικών μου αναγκάστηκα να φύγω από το σπίτι αφού τα πράγματα είχαν γίνει πολύ επικίνδυνα για την σωματική μου ακεραιότητα.
Πήρα το παιδί μου και έφυγα στο χωριό μου στους γονείς μου. Αγωνίστηκα να επιβιώσω να βρω δουλειά να φροντίσω το παιδί μου και ταυτόχρονα να πολεμάω με τα ελάχιστα χρήματα που έβγαζα τον πλούσιο σύζυγό μου που έβαζε δυο δυο τους δικηγόρους.
Η ζωή μου έγινε πολύ δύσκολη, ο πρώην άντρας μου είχε γίνει εχθρός μου, ακόμη και ο πεθερός μου του έλεγε να ξεχάσει εμένα και το σπουδαιότερο το παιδί μας… “άλλα παιδιά θα κάνεις του έλεγε άστο αυτό” όπως έμαθα αργότερα από τον άντρα της κουνιάδας μου.
Στο μεταξύ μέσα σε λίγους μήνες πάντρεψαν τον άντρα μου με μία κοπέλα που ήταν και αυτή πολύ πιστή και εκκλησιαζόταν είχε τον πνευματικό της και ήταν φανερά πιο κοντά στην Εκκλησία από ότι εγώ, σε σύντομο χρονικό διάστημα χώρισε και η κουνιάδα μου και η πεθερά μου πέθανε.
Δεκατέσσερα χρόνια περάσανε με μοναξιά και αγώνα επιβίωσης, ο πρώην άντρας μου είχε μόνο τυπικές σχέσεις με την κόρη μου και δεν έδειχνε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον ,είχα μείνει μόνη, απομακρύνθηκα από την εκκλησία γιατί μέσα μου πίστευα ότι η Παναγία έπρεπε να τους εμποδίσει να με χωρίσουν δεν τους είχα πειράξει.
Ο άντρας μου ξαναπαντρεύτηκε και έκανε τρία παιδιά το ίδιο ξαναπαντρεύτηκε και η Κουνιάδα μου. Πως δεχότανε η Παναγία τέτοιους ανθρώπους να φυλάνε την εικόνα της και να την επικαλούνται και πως επέτρεψε να γίνει τέτοιο κακό , τους άφηνε ατιμώρητους και μάλιστα συνέχιζαν την ζωή τους σκεφτόμουν και δεν ήθελα να εκκλησιαστώ.
Ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης , η αδικία που αισθανόμουν με κάνανε να μη σκέφτομαι καθόλου πια τους Αγίους που τόσο με βοηθήσανε στο παρελθόν σαν να είχα θυμώσει μαζί τους μέσα μου.
Στην απελπισία μου πήγα σε διάφορους αστρολόγους μου είπαν ότι η πεθερά μου μου έκανε μάγια αλλά φοβόμουν να το ψάξω περισσότερο. Μέσα μου είχε φωλιάσει η αμφιβολία δεν είχα την αγνή ψυχή όπως παλιά.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2014 κι ενώ για μια ακόμη φορά τα πράγματα στη ζωή μου ανακατευόταν από περίεργες συμπτώσεις και ανεξήγητα γεγονότα που εμφανιζόταν για να με ταλαιπωρούν παρουσιάστηκαν έντονες εμβοές στο κεφάλι μου.
Εκεί από το πουθενά μέρα με τη μέρα άρχισα να τρελαίνομαι. Στην αρχή δεν ανησύχησα πήγα σε γιατρούς πήρα κορτιζόνη, μετά πήγα σε άλλους γιατρούς πήρα άλλα φάρμακα, έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου και φυσικά άνοιξα το πορτοφόλι μου και άρχισα να ξοδεύω για να μη τρελαθώ.
Δεν κοιμόμουν παρά μόνο με ηρεμιστικά άρχισα να σκέφτομαι την αυτοκτονία.
Είχα ένα παιδί να μεγαλώσω δεν είχα δικαίωμα να σκέφτομαι έτσι, όμως και σε αυτή την κατάσταση ήταν αδύνατο να δουλέψω και να φροντίσω το παιδί μου.
Εκεί μέσα στην απόγνωση επικαλέστηκα τους Άγιους Ραφαήλ ,Νικόλαο και Ειρήνη.
Κάντε κάτι να με βοηθήσετε σας παρακαλώ έλεγα και έκλαιγα παραμονή των Θεοφανίων.
Την πρωτοχρονιά είχα την ανάγκη να πάω να κοινωνήσω και την ημέρα των Θεοφανίων ξαναπήγα στην Εκκλησία μαζί με την κόρη μου για να κοινωνήσει και αυτή.
Η μητέρα μου βλέποντας την κατάσταση μου μου μίλησε για έναν παιδικό μου φίλο που ζούσε στην Γερμανία και ο οποίο γνώριζε έναν προσευχητή τον κύριο Κώστα Γκουγκουλόπουλο του Αθανασίου και της Δήμητρας από την Ελασσόνα που κατοικεί στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας και βοηθούσε πολύ κόσμο.
Πήρα αμέσως τηλέφωνο στη γυναίκα του φίλου μου και της ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες.
Επρόκειτο για έναν απλό άνθρωπο ο οποίος είχε δεχτεί ευλογία και διάβαζε προσευχές των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης και βοηθούσε πολύ κόσμο. Αμέσως το θεώρησα σαν σημάδι, την προηγούμενη μέρα είχα παρακαλέσει τους Αγίους και την επομένη άκουγα το όνομά τους δεν μπορεί να είναι σύμπτωση σκέφτηκα.
Έδωσα το τηλέφωνό μου και την παρακάλεσα να με πάρει ο προσευχητής τηλέφωνο. Την ίδια βραδιά με πήρε τρεις φορές κι εγώ έλειπα από το σπίτι. Η μητέρα μου μου είπε ότι του εξήγησε το πρόβλημα μου και ότι ξεκίνησε να μου διαβάζει ευχές. Ήθελα όμως πολύ να μιλήσω μαζί του. Το ίδιο βράδυ με πήρε τηλέφωνο και μιλήσαμε, μου είπε ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος ο οποίος το 2005 τέτοια μέρα ανήμερα των Θεοφανίων υπεβλήθη σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και ότι κατά την διάρκεια της εγχείρησης είχε όραμα τον Χριστό και την Παναγία και του είπανε ότι θα ζήσει αλλά όχι μόνο αυτό οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη εμφανίστηκαν μπροστά του και του έδωσαν την ευλογία να θεραπεύει με τη χάρη τους τον κόσμο με τον μόνο όρο να μην πάρει ποτέ ούτε ένα ευρώ.
Άρχισε να μου διαβάζει ευχές των Αγίων κι εγώ αισθανόμουν όλο και πιο χάλια μέχρι που άρχισα να ανακατεύομαι. Πήγαινε να βγάλεις ότι κακό έχεις μου είπε σου έχει κάνει μάγια η πεθερά σου για να χωρίσεις και οι Άγιοι τα διώχνουν. Εν τω μεταξύ θέλησε να μιλήσει στο τηλέφωνο με την κορούλα μου στην οποία έδωσε την ευλογία των Αγίων να μπορεί να προσεύχεται υπέρ υγείας με τον όρο ότι δεν θα πάρει ποτέ χρήματα από κανέναν. Ο κύριος Κώστας μιλάει μόνο για την ανιδιοτελή αγάπη δεν δέχεται ούτε ένα ευρώ από αυτούς που βοηθάει είναι απαράβατος κανόνας για να μη χάσει την ευλογία όπως μου εξήγησε, δεν δέχεται ούτε δωρεές. Όσο μου διάβαζε ευχές εγώ γινόμουν όλο και χειρότερα μέχρι που έκανα εμετό και λίγο ησύχασα, μου ζήτησε να γράψω ένα γράμμα με ότι μου συνέβη για να μάθει ο κόσμος και να πιστέψει στα θαύματα των Αγίων. Όλο το βράδυ θα μου διάβαζε ευχές μου είπε και με καληνύχτισε, εγώ ένιωθα να καίγομαι όλο το βράδυ μέχρι που με πήρε ο ύπνος την επομένη ημέρα σηκώθηκα πιο ελαφριά. Ξαναμίλησα με τον κύριο Κώστα συνέχισε μου είπε έτσι και μην ξεχάσεις να πεις σε όλους τι σου συνέβη.
Καθώς γράφω αυτό το γράμμα νιώθω ήδη πάρα πολύ καλύτερα και φυσικά πιστεύω με όλη μου την ψυχή ότι σύντομα θα είναι ένας κακός εφιάλτης.
Δοξάζω το Θεό που μου συνέβη αυτό για να ξανά ρθω κοντά στους Αγίους που πάντα με προστάτευαν και που παρασυρόμενη από τις δοκιμασίες τους ξέχασα. Ευχαριστώ τους Αγίους που δεν με εγκατέλειψαν και καλώ όλο τον κόσμο να τους ζητάει την βοήθειά τους γιατί είμαι ζωντανό παράδειγμα ενός ακόμη θαύματος των Αγίων, ούτε φάρμακα με κάνανε καλά , ούτε τα χρήματα με σώσανε μόνο η ανιδιοτελής αγάπη ενός ανθρώπου που με την ευλογία των Αγίων προσευχήθηκε για μένα και την οικογένεια μου.
Μόνο η αγάπη του Κυρίου έχει τη δύναμη να γιατρέψει γιατί η ψυχή μας είναι αγάπη όπως αγάπη είναι και ο ίδιος ο Χριστός, και μια μικρή αχτίδα φωτός μπορεί να διαλύσει και το πιο βαθύ σκοτάδι, ας μην ψάχνουμε στα σκοτάδια τη σωτηρία μας αλλά να στραφούμε στο φως της αγάπης του Κυρίου.
Ο Θεός και οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη να έχουν καλά τον κύριο Κώστα να προσεύχεται και να σώζει τις ψυχές μας και τα άρρωστα σώματά μας.
Ο κύριος Κώστας το μόνο που ζητάει από τους ανθρώπους είναι να έχουν πνευματικό, γιατί όλη εβδομάδα ανήκει σε μας αλλά η Κυριακή στον Κύριο. Αυτά του τα λόγια με φέρανε πιο κοντά στην Εκκλησία.
ΣΟΦΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ
Το news-nea.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω εμαιλ έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, εμαιλ, υβριστικά ή συκοφαντικά, αλλά και αυτά που παραπέμπουν σε διαφήμιση θα αφαιρούνται.
